«Ποτέ παιδί μου από την βρύση»
«Τουλάχιστον
εμείς πίνουμε πάντα εμφιαλωμένο» ξαλαφρώνουμε έχοντας έτοιμο το μηχανισμό άμυνας
για το (μη)πόσιμο νερό. Νερό από «νερό» έχει διαφορά και εμείς επιλέγουμε πάντα
το ασφαλές και ελεγμένο νερό του εμπορίου (για να κοιμόμαστε ήσυχοι). Μάλιστα,
πολλές φορές, δεν επιλέγουμε τόσο τη
μάρκα (αφού όλες πάνω κάτω είναι ίδια) αλλά την τιμή της εξάδας. Αποφεύγουμε πάντα
να μαγειρεύουμε με το επικίνδυνο νερό
του δικτύου της πόλης ή του χωριού μας και «ποτέ από την βρύση», μέχρι να λυσσάξουμε!
Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που λούζονται , ή ποτίζουν τις γλάστρες τους με
εμφιαλωμένο νερό. Σίγουρα κάτι ξέρουν
περισσότερο και δεν το λένε.
Ξεχάσαμε την
εικόνα με το ποτήρι κάτω από τη βρύση του νεροχύτη και απαρνηθήκαμε το τρεχούμενο χάριν της ασφάλειας του
πλαστικού μπουκαλιού, αφού πάνω του αναγράφεται πλήρως η ανάλυση και οι ποιοτικές προδιαγραφές του!
Ένα άλλο
νερό όμως επιλέγεται ακούσια κι
ενώ δεν το πίνουμε αυτό μας καταπίνει . Καμουφλαρισμένο μέσα στα φρούτα και
τους αθώους χυμούς, στα λαχανικά, στο κρέας και στα πάμπολλα παρασκευάσματα ( που
ειρωνικά ονομάζονται αγαθά της ανθρώπινης διαβίωσης), ίσως ταράξουν τα γαλήνια
νερά της σκέψης μας αναφορές που σχετίζονται με το ύδωρ και το πως μπορεί
να επηρεάσει την ατομική μας υγεία. «Εάν η συγκέντρωσή ανόργανου συστατικού του ξεπερνά
κατά πολύ το επιτρεπόμενο όριο, μπορεί να προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στην
υγεία. Η χρόνια κατανάλωση νερού που περιέχει υψηλές ποσότητες βαρέων μετάλλων,
όπως αρσενικό, μόλυμβο, χαλκό, επιφέρει νεφρικά προβλήματα και καρκίνο»….
Να μην αναφέρουμε και τις πηγές νιτρικών ή τις υπόγειες διαδρομές που ακολουθούν για να φτάσουν στο πιάτο μας, γιατί είναι θέμα
που βρίσκεται στη ναφθαλίνη.
Όσο εμείς δεν πίνουμε
το «επικίνδυνο» γάργαρο νεράκι, να είμαστε ήσυχοι; και για το νερό που
δεν πίνουμε, πόσο ανήσυχοι να είμαστε; Εφόσον επιλέγουμε τη δαπάνη για το νερό ΜΑΣ,
πόσο κοστίζουν οι επιπτώσεις στο νερό που ΜΑΣ κερνάνε;
Γιατί νερό από «νερό»
έχει μεγάλη διαφορά.
Κ.Γρ.
Σχόλια