O Παρλαπίπης

Το μέλλον στον πλανήτη γη θα εξελιχτεί στη φιλοσοφία ΖΕΝ. Τα πάντα μπορούν να είναι μικρά όταν είναι αποδοτικά και δεν καταστρέφουν προκειμένου να θρέψουν υπερ-επαρκώς τον πληθυσμό που  μάλιστα είναι αυτός που δεν πεινάει.

30/10/1970 ημέρα Παρασκευή Τώρα πια έγινα γιόγκι βάτραχος. Δεν σηκώνομαι από τον απορροφητικό καναπέ «για ψύλλου πήδημα». Επιλέγω πλέον αυστηρά τα εντομάκια που θέλω να πιάσω έχοντας πάντα τη μακριά μου γλώσσα. Τώρα πια απόκτησα τα χαρίσματα της προϊούσας μεσηλικίωσης και γιορτάζω την απελευθέρωση από τις «φυλακές ανηλίκων παιδικής μνήμης» για να μπω δέσμια στα 47 των ενηλίκων χρόνια.

        Γράμμα στον Αϊ Βασίλη Πιστέ μας Αϊ Βασίλη, έλα ξανά! Έγινες ένα με τις γιορτές  και την ζωή μας κι ας έρχεσαι απ’ τα παραμύθια. Μοιάζεις αληθινός και πάντα μας ξεγελάς. Εδώ (στην πόλη μου), ετοίμασαν πρόχειρο καταυλισμό, ολόκληρο «χωριό», για να ξεκουράζεσαι από την κούραση των ημερών. Σ’ αγαπάμε, γι’ αυτό! Άργησες κι έχασες  την τελετή ανάματος του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Είναι κάτι σαν δεξίωση και δηλώνει επίσημα την έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων, προς  χάριν της παράδοσης κι εσύ ήσουν εξαίρετος καλεσμένος. Δεν πειράζει. Κατάφερες όμως, παρόλη τη θωριά σου, να υπερπηδήσεις  πολλές «κλειστές εισόδους» κρατών και να πας σε πολλές ηπείρους. Εσύ! Που άλλοτε περνούσες με ελευθέρας, παντού, μόνο με μια e - pass . (Κάνεις και μαγικά βέβαια, σε ξέρουμε, χρόνια τώρα.) Πιο τολμηρό σε βρίσκω φέτος κι ας «έκοψες» κάπως,  λόγω κρίσης θα ‘ναι. Σε τούτη την πλατεία πάντως, ένα ψιλολέλεκο δέντρο σε περιμένει, αληθινό θα’ ναι,  γιατί δέντρα κόβεις μόνο αν είσαι δήμαρχο