Μια χαραμάδα ποίηση Κατερίνα Γραμματικού Φέτος, στο μάθημα της Ελληνικής γλώσσας, στην έκθεση, θέμα της είχε το «βιβλίο». Τα σχόλια που ακολούθησαν για τα λογοτεχνικά κείμενα που δόθηκαν, με έκαναν να ανασύρω σκόρπιες «αναγνωστικές» μνήμες και να προλάβω να τις καταγράψω χωρίς να παρεξηγηθώ, παρόλη την παρεξήγηση που επακολούθησε περί του ύφους των διατυπώσεων. Μήπως αυτό να έφταιξε, το πεπλεγμένο των ερωτήσεων που αδικήθηκαν τα κείμενα ή οι συγγραφείς τους; Γιατί δεν ήταν από το βαρύ λογοτεχνικό κεφάλαιο. Μπορεί, γιατί στη χώρα μας αξία έχει ποιος λέει κάτι κι όχι τι λέει. Ίσως πάλι γιατί βλέπουμε το δέντρο κι όχι το δάσος. Μα «το δάσος διαμορφώνει το δέντρο. Απομένει για τον καθένα τόσο λίγη θέση! Δεν μπορείς να ξεφύγεις παρά μόνο σε ύψος» έγραφε ο Andre Gide στους «κιβδηλοποιούς». Μια άλλη σύμπτωση ήταν αυτή με την Λέσχη ανάγνωσης “ Les mots le parole ” που έχουμε φτιάξει εδώ στο Ναύπλιο με το φροντιστήριο ξένων γλωσσών «Λόγος». Το προηγούμενο βράδυ των εξετάσε