O Παρλαπίπης

ΤΟ ΔΕΜΑ ……Αμέρικα, Αμέρικα Η Αμερική δεν συμβολίζεται μόνο με το άγαλμα της Ελευθερίας και τους πύργους της. Είναι οι άνθρωποι και οι μνήμες τους. Για μένα τα δέματα απ' τον θείο ήταν η Αμερική. Ο ίδιος γινόταν το σύμβολο μιας «μεγάλης» χώρας, σύμβολο της ελευθερίας μέσα από τα υλικά και τα άυλα πράγματα που   διακινούσε στοργικά . Μετανάστης στην Αμερική του ’60 είδε πολλά. Είδε σε σινεμασκόπ προέδρους να αλλάζουν, να ετοιμάζουν πολέμους,  να σκοτώνονται. Είδε το όνειρο από κοντά! Συνέχιζε πάντα αέναα να διακινεί δέματα προς τους συγγενείς στη μητέρα πατρίδα. Το δέμα ήταν ολόκληρο εμπόρευμα. Ένας θησαυρός για τη δεκαετία του ’70 από οδοντόπαστες (Kolynos ή Golgate), καραμέλες, τσίχλες, ρούχα φορεμένα ή αφόρετα, υφάσματα, χαβανέζικα πουκάμισα, μέχρι αλεύρι και οδοντογλυφίδες! Ολάκερη η Αμερική σ΄ένα πακέτο μέσα. Στοιβαγμένα όπως ήταν για μέρες πολλές μέχρι να διασχίσουν τον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο, τα υφάσματα κα τα μικροπράγματα, όλα εκείνα τα αγαθά του πλεονάσματος του

Ο Ποιητής και η Μούσα Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη, κ' εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής; Μάταιοι είν' οι λόγοι μου• της λύρας μου οι ήχοι αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς. Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω, όνειρα είν', αισθάνομαι, η δόξα κ' η αρετή. Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ' όπου ατενίσω, κ' επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί. Η γη 'ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία. Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν' εικών. Έρωτα ψάλλω και χαράν. Αθλία παρωδία, αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών! ΕΡΑΤΩ Η ΜΟΥΣΑ Δεν είσαι ψεύτης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί μόναι γνωρίζουν τ' αληθές, και εις αυτόν τον βίον οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί. Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων είσαι - χρυσή υπόσχεσις και άνωθε

Χανόμαστε!!!

΄Oλα τα ΡΑΙΧ του κόσμου, οι Σημαίες κι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , το Α’ Ράιχ, ο Μπίσμαρκ , ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος , ο Καπιταλισμός , το Bauhaus , το Γ’ Ράιχ και το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Κόμμα , έφεραν την πτώση του προσώπου που το ανέδειξε. Έφεραν την ήττα του Υπερανθρώπου του Νίτσε και η θραύση κρυστάλλων του Ολοκληρωτισμού γέννησε τον άσβεστο φόβο στα κομμένα μυαλά των ανθρώπων του. Φύρερ & Ντούτσε. Δυο πρόσωπα για μια ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ. Σωά , η αλησμόνητη λέξη, έτσι όπως ορίζουν οι Εβραίοι το ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ . ΝΑΖΙ, το κίνημα της εξουσίας και η αλησμόνητη λέξη όλων των υπολοίπων. Κι όμως ο Ολοκληρωτισμός γεννήθηκε σε Καπιταλιστικό σύστημα , σε Βιομηχανοποιημένες οικονομίες και Δημοκρατικές κοινωνίες. Κάθε σχηματισμός ως ολότητα ενέχει βαθμό Δημοκρατίας , ελευθερίας και ολοκληρωτισμού. Γιατί όχι και Φασισμού. Ακόμη όμως και στη Δημοκρατία υπάρχουν μηχανισμοί καταπίεσης , καταστολής , προκειμένου να ασκηθεί η ΕΞΟΥΣΙΑ και να διατηρηθεί η Υποδούλουση των πολλών .

ΑΡΓΟΛΙΚΟΣ ΚΟΛΠΟΣ ΗΣΥΧΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Όταν τα χρώματα στερεύουν γιατί στερεύει η φαντασία όλα ένα χρώμα γίνονται, λίγες οι λέξεις, μια η κλίση : πράσινο το χρώμα.... πράσινη η φύση πράσινη η ελπίδα πράσινη η ομάδα πράσινος ο γεωφυσικός χάρτης πράσινη η βλάστηση πράσινο το Ακρωτήρι πράσινο το τσάι πράσινο το σαπούνι πράσινο το παντελόνι πράσινο το μπουκάλι πράσινο το μπαλόνι πράσινη η μπύρα πράσινο το χορτάρι πράσινο το δέντρο πράσινη η τσουκνίδα πράσινη η γραμματοσειρά πράσινος ο Δήμος πράσινη η χώρα πράσινο το κόμμα πράσινα τα άλογα.

Η Μοναξιά του Ποδηλάτη Βροχή οι ποδηλάτες έπεφταν απόγευμα Σαββάτου καμουφλαρισμένες σταγόνες γίνανε πάνω σε ερωτικά σατέν,αποκοιμήθηκαν γλυκά στις ράχες σαλονιών, σε τετράγωνες οθόνες μέσα κρύφτηκαν στις ράθυμες κι ανάλαφρες εκείνες ώρες -τις απογευματινές- Με του καιρού τη συστολή ….με τη βροχή μαζί…. νικήθηκαν μεμιάς οι ποδηλάτες... Παρατημένα πίσω τους τα σύνεργα: ρόδες, φρένα, πεντάλ και λασπωτήρες, δυναμό, κουδούνια , σύμβολα μιας χούφτας ανθρώπων, λάβαρα επανάστασης, που όλα μαζί πόνταραν σε κίνημα μιας Ιδέας.. Η Ιδέα: το ποδήλατο = λάβαρο με αυτό θα δείξουμε πως κάτι απαιτούμε . Παρότι μάθαμε να συγχωρούμε και στον χ(κ)αμένο να ποντάρουμε δεν πάψαμε , ας κόψουμε συνήθειες παλιές και πίσω να μην κάνουμε στους δύσκολους καιρούς.....γιατί όταν οι πολλοί βαράμε πεταλιά , οι Ολίγοι να βαράνε μ..... [Mε αφορμή την Ποδηλατάδα στο Ναυπλιο στις 26/9/09 που ακυρώθηκε λόγω βροχής]

ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ Άκαπνοι, υγιείς , ενοχλημένοι από τους άλλους, τους καταπιεστές - καπνιστές βάλθηκαν τα βλαβερά Τσιγάρα να τα βγάλουν κι Απαγορευμένα . Ξεχνάνε μάλλον τα μυριάδες σπιτικά που στήσανε τσιγάρα , ποτά, ξενύχτια και λοιπά…. Αφιερώνω τους παρακάτω στίχους στους μη καπνίζοντες κορακοζώητες. Μπορεί κάποτε να γίνουν απαγορευμένοι, γι΄αυτό κάντε τους save as… στον Υπολογιστή σας... Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι Πάντα γελαστοί….πάντα γελαστοί…. πάντα γελαστοί και…γελασμένοι Άλκης Αλκαίος Σε επόμενο Post θα ακολουθήσουν φωτογραφίες –«Απαγορευμένες»- που θα έχουν θέμα το τσιγάρο. Όσοι ενοχληθούν από τους καπνούς των φωτογραφιών να κόψουν την ανάγνωση του parlapipi (αφού το τσιγάρο προφανώς το έχουν κόψει) .

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΕΡΟΣ ΙΙ Ειδα, με χαρά,πως οι πεταλουδίτσες που κυκλοφορούν στη Λεωφόρο Αργους-Ναυπλίου μπαίνουν και σε ταξί! Μαλιστα, τώρα πηγαίνουν με ρόδες . Ρολάρουν στο δρόμο καλύτερα, γρηγορότερα και με άνεση. Ετσι δεν τους ενοχλεί ο θόρυβος, η ταχύτητα δαιμονισμένων εποχούμενων, παρά μόνο η συνείδηση του ταξιτζή κι αυτό με τρομάζει λίγο.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΓΕΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΕΧΟΤΑΝ ΝΑΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ ΤΟ ΠΑΡΑΜΕΛΟΥΣΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ!

Ένας ξεχωριστός Άνθρωπος Μια Ψυχούλα (μια πεταλούδα) μου φέρνει στο νου τον άνθρωπο εκείνο, τον Ένα, τον ξεχωριστό. Τον βλέπω να κυκλοφορεί στην άκρη της λεωφόρου, δίχως φώτα , δίχως αντανακλαστικά και ανακλαστικά καλά, δίχως ζώνες ασφαλείας, λάστιχα και ρόδες, δίχως αλυσίδες, σχεδόν ελεύθερος....Θεράπων και ασθενής... Μου φέρνει στο νου εκείνα τα μάτια που δεν αποκρίνονται στο βλέμμα μου, που δεν με κοιτούν και με απαξιώνουν. Δε με παρεξηγώ που δεν έχω λόγο να σταθώ και δεν στέκομαι, που τον προσπερνώ. Δεν έχω λόγο να πονώ και δεν τον συμπονώ. Είναι γιατί δεν θέλω να μετρώ το ύψος του μυαλού μου με το βάθος της ψυχής του . Είμαι ο ένας από τους πολλούς κι Αυτός ο ΄Ενας από τους λίγους κι εκλεκτούς. Παιδί ενός ανώτερου Θεού. Γι’ αυτό είναι ξεχωριστός. Στις Πεταλούδες της Κεντρικής μας Λεωφόρου: Άργους-Ναυπλίου. Ελπίζω ο Δρόμος που παίρνουν κάθε μέρα να’ ναι ανώδυνος.

Πρωϊνό στον Αργολικό Κόλπο

Με αφορμή κάποιες αιρετικές απόψεις για το Ναύπλιο και περί Μουσικής (airetika.blogspot.com,9/9/09) σημειώνω τα παρακάτω..... Σύμβολα: 15 Σεπτεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας

ΤΙ ΕΙΝΑΙ BRÜNO? Ειναι τα πολλά πρόσωπα του ΕΝΟΣ(ΕΝΑ=ΟΛΟΝ) Sacha Baron Cohen = Ali G, Borat ,BRÜNO etc. Είναι κι άλλα BRÜNO : ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. BRÜNO : ΝΙΚΑΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ , ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ. BRÜNO : ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ. ΜΟΝΟ ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΤΕ. BRÜNO : ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ COHEN TOY KINHMATOΓΡAΦOY ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. BRÜNO : ENAΣ ΑΚΟΜΗ ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. BRÜNO : Ο ΧΥΔΑΙΟΣ GAY(??) ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΥ "ΜΠΑΡΜΠΕΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΠΑΥΤΑ ΤΟΥ" ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΑΣ ΕΝΩ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΥΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, AIΣΧΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΒΡΩΜΙΕΣ. BRÜNO : Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ . ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ Α...ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ. BRÜNO : ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ,ΕΣΤΩ .... Μήπως είναι και κάτι άλλο;

Οι Μετανάστες Ψυχές (ή ένα γράμμα στην άμοιρη θεία) ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΞΕΝΟ Γυρίζει γυμνός , μόνος, φορώντας παπούτσια με λάστιχα από ζεμπίλι για σόλες . Ξένος στους ξένους , μισολιπόθυμος , ασθενικός , οι αλμυρές σταγόνες ιδρώτα ξεγελούν τη δίψα του . Μια πατουλιά γυρεύει να σταθεί , να λημεριάσει , μα « όταν μοίραζαν πατρίδες αυτός έλειπε για αλλού κι έτσι δεν πρόλαβε αφού δεν άφησαν τίποτα γι’ αυτόν , τίποτα δεν περίσσεψε. Κι έτσι τώρα λίγο απ΄ τον ήλιο σου ψάχνει να δει , να αγναντέψει έστω αρκείται και στο σκοτάδι μέσα μπορεί να παλέψει στην άβυσσο των ονείρων σου αρκεί να βρεθεί από μια χαμένη πατρίδα σε μια χαμένη ζωή.. Τίποτα δεν του ανήκε , τίποτα δεν του ανήκει , κανείς δεν του χάρισε κάτι , δεν του χαρίστηκε κανείς, λαθραίος , έγινε , φυγάς …….. ΄Ολοι τον λένε ΞΕΝΟ μήπως γιατί δεν είναι ΙΔΙΟΣ με τους άλλους , δεν ομοιάζει με αυτούς αρκετά , μην είναι τα σχιστά του μάτια , το μελαμψό χρώμα του δέρματός του , τα ρούχα του εκείνα τα διαφορετικά ;;..τι είναι αυτά που τον κάνουν ξέν

Μυαλά σε παρακμή ή Μυαλά για επανάσταση; Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ’ την τρέλα, λιμασμένα ,υστερικά γυμνά, Να σέρνονται μεσ’ απ’ τους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση… Ουρλιαχτό (Howl), Al. Ginsberg, 1955 Οι σύγχρονες εξελίξεις και η φρενίτιδα που τις διαπνέει προκαλούν παραζάλη μεθυσμένου στους άμοιρους κι έλλογους κατοίκους του άτεγκτου πεπρωμένου τους. Η θορυβώδης Τεχνολογία ανατάραξε τη βιο-μηχανοποιημένη ζωή προδίδοντας το ανθρώπινο μυαλό που την δημιούργησε, μετατρέποντάς τον άνθρωπο σε συνοδό -χειριστή μηχανημάτων και χρήστη ηλεκτρονικών προγραμμάτων. Θεωρώντας ότι θα «λύσει τα χέρια» για πολλές από τις ανθρώπινες εργασίες τους , ανθρώπινοι νόες παγιδεύτηκαν στον ιστό της Τεχνολογίας που οι ίδιοι «έπλεξαν» περίτεχνα . Η εργασία , μια λέξη που κάποτε αντιπροσώπευε τον βασικότερο παραγωγικό συντελεστή στο παραγωγικό κύκλωμα της οικονομίας πλέον και στη βάση της θεωρίας περί μηδενικού κόστους (ει δυνατόν!) εκτός από το πλεόνασμα πλού

H METAMOΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΕ ΣΥΣΤΑΔΕΣ ΔΟΜΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΣΕ ΘΝΗΤΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ PROJECT : GRAMMATIKOU KATERINA

Ωραίο μου ποδήλατο [11/5/09] Πόση λαχτάρα σε πιάνει , ν ‘ανέβεις θες ,γρήγορα γρήγορα, να καβαλήσεις τη σέλα του , να κάνεις ζιγκ-ζακ , να γύρεις προς τη μια πλευρά , κι απ΄ την άλλη λίγο, να ζυγιστείς με τον άνεμο , να σφίξεις τα δόντια εκεί που βλέπεις πως δε σε «παίρνει» και οι μηροί σου γυρεύοντας και άλλη δύναμη να βρουν τη ψυχή του ποδηλάτου ψάχνουν , την ψυχή σου ίσως , γιατί μόνο με αυτήν μπορείς στις ανηφοριές να ανέβεις, με μια ορθοπεταλιά , μέχρι την κατηφοριά να βρεις ναι χαμηλώσεις ταχύτητα να αφεθείς , ο αέρας να σε πάει.. .έτσι νικάς τους δύσκολους δρόμους και τα άσχημα μονοπάτια , νικώντας τον αέρα απέναντί σου εσύ νικάς έτσι κόντρα να πηγαίνεις ,να μη γύρει το ποδήλατο και σε ρίξει στη φθορά …. Τουλάχιστον αγάπη - έρωτας ίσως – είναι , δεν ξέρω τι είναι αυτό, το να μιλώ με ένα ποδήλατο , να του λέω ότι μου κατέβει , να υποφέρει το βάρος του σώματός μου και της ψυχής μου άλλο τόσο , θα ναι από γερό σκαρί θαρρώ ή πολύ γενναιόδωρο με τους ανθρώπους αναρωτιέμαι πάλι. Μα δε

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΤΙΣΜΑ=ΤΟ ΕΡΕΙΠΙΟ: ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 20ου αιώνα (G. Wajcman) Ερείπια της νήσου Άνδρου ΕΡΕΙΠΙΑ ΖΩΗΣ Ερείπια από πέτρα , άμμο, χώμα και νερό… Ερείπια ψυχών, ερείπια γένους αρσενικού , γένους θηλυκού… Σας Παρακαλώ,κληρονόμους,εργολάβους, μην τα γκρεμίσετε. Δήλώνουν την ιστορία μας ετούτα τα εναπομείναντα υλικά, είναι χρονικά σημάδια ετούτες οι πληγωμένες πέτρες , οι γκρεμισμένοι και φθαρμένοι τείχοι,οι ξεθωριασμένοι σοφάδες . Σπίτια ανοίκεια πλέον, συστατικά τέτοια αλλά που μαρτυρούν περασμένες ζωές , μιλούν για ανείπωτες ιστορίες : για σώματα που έζησαν κι ανδρώθηκαν μέσα στα ντουβάρια, για γενναίες ψυχές που δοξάστηκαν, για μαχαίρια που κράτησαν άνθρωποι και δίκασαν τις χαμένες τιμές σε αδικαίωτα πάθη, για δειλές υπάρξεις που κρύβονταν στους τείχους των φόβων τους ενώ η μιλιά τους από ντροπή δεν ήχησε έξω απ'αυτά, αφού την δύναμή τους δε μέτρησαν ποτέ και με τον κόσμο δεν τα βρήκαν, για ανθρώπους αγνούς με τη σιωπή τους συντροφιά έκαναν προσευχές δίνοντας άφεσ

Σκόρπιες Εικόνες