O Παρλαπίπης

Ένα Αντίδοτο στην εκπαιδευτική πολιτική των σημερινών σχολείων:Η Τέχνη στα Σχολεία στη θέση πολλών "άλλων" μαθημάτων [Σαν ψέμα για τα ελληνικά σχολεία ακούγεται, Η Τέχνη να μπεί στα Σχολεία , όχι όμως έτσι, κοροΐδίστικα όπως υπάρχει. Με αφορμή πολλά κ διάφορα (...) βάζω ένα κείμενο που μπορεί να είναι κάπως!! αλλά αφού έχει γραφτεί ας μη πάει και στο ....τόπο θα πιάσει.] Δεδομένου ότι το Καλλιτεχνικό έργο ως (θείο) δημιούργημα του ανθρώπου εμπεριέχει -μεταξύ άλλων- ΣΤΟΧΑΣΜΟ (κατά ΧΕΓΚΕΛ), ενώ η ωραία Τέχνη είναι προορισμένη να διεγείρει το (ενάρετο) αίσθημα αλλά και αισθήματα άλλα ( φόβου, συμπάθειας, κλπ.), αν λάβουμε υπόψιν ότι κατά τον ίδιον «η Τέχνη αφυπνίζει το Θυμικό » και ότι, - καθήκον και σκοπός της Tέχνης είναι να πραγματοποιεί μέσα μας την ρήση του ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ « τίποτα το ανθρώπινο δεν το θεωρώ ξένο σ΄ εμένα» .... εαν θελετε ολόκληρο το κείμενο στήλτε e-mail

Κάτι που σε ενοχλεί πολύ; γραψτο Γράψε κάτι που σε πονεί και σε θρηνεί απο τους γύρω σου , απο το τόπο που ζεις και προώθησέτο σε άλλους κατοίκους το Δήμου σου, του τόπου σου, να μιλήσουν κι αυτοί. Κατόπιν γύρισέ το πίσω σε εμένα να μάθει και ο παρλαπίπης κάτι απο όλα αυτά. θα βγούν πολλά χρήσιμα πράγματα ... και τα λέμε πάλι .

κινηματογραφικο_εργαστηρι No budget stories

mini Festival :Looney Tunes υπο την αιγίδα του σύλλογου «ΠΥΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» www.nafplio-culture.gr ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΝΑΥΠΛΙΟ 2010 ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ http:// www.youtube.com/watch?v=Cit5nu9Skaw ή <a href="http://www.somatiomethodos.gr/ergastiri%20kinimatografos.htm </a><br />ΔΑΣΚΑΛΟΣ στα μαθηματα του κινηματογραφου ο σκηνοθετης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΑΚΗΣ

Ένα ηλικιακά παραγόμενο προϊόν που αναγνωρίζεται κοινωνικά, αν όχι πάντα βιολογικά είναι και η «ωριμότητα». Συχνά ο όρος ενήλικας μας παραπέμπει στην ωριμότητα και ίσως να μας παραπλανά. Ο ενήλικας είναι «κοινωνικά αναγνωρίσιμος» (ηλικιακά χαρακτηριστικά - ηλικιακή ωριμότητα) και είθισται να αντιπροσωπεύεται με αντιληπτές πράξεις και αναμενόμενες συμπεριφορές, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Όταν «την ενηλικίωση εκτός των άλλων την καθορίζει κι ένα σύνολο αξιών και ιδανικών»1, πως μπορούν να ταυτιστούν ωριμότητα και «ενήλικας»; Όταν μάλιστα αναφερθούμε στις αποφάσεις που παίρνει ο ενήλικας όπως το να ξαναγίνει μαθητής και να ακολουθήσει το δρόμο της μάθησης ξανά, πόσο «δική του» είναι αυτή η απόφαση ; «Οι ενήλικοι (μαθητές ή όχι), σε αντίθεση με τα παιδιά, είναι ικανοί να κατευθύνουν και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη συμπεριφορά τους, τις ενέργειές τους και τις απόψεις τους και, συνεπώς, τη μάθησή τους. Αυτό το αξίωμα βρίσκεται μέσα στον πυρήνα του ορισμού που δίνει η κοινωνία στ

Πάρκο (αλλιώς λέγεται και άλσος) Ναυπλίου -Πρωΐνό Σαββάτου Ποτέ κάτι δεν είναι ίδιο αν το κοιτάξουμε από άλλη οπτική γωνία και θέση, αν αλλάξει η όρασή μας, η διάθεση και η φαντασία μας. Όταν όμως μιλά η εικόνα οι λέξεις παύουν αλλιώς μπορεί και να παραπλανούν , σιωπούν, δίνοντας τόπο στην αλήθεια. Στην πόλη του Ναυπλίου μια πόλη μικρή που τρώει όμως όλο το φαί της και μεγαλώνει ολοένα άλλοτε μια εικόνα είναι όμορφη κι άλλοτε άσχημη πότε γελάει και πότε κλαίει πότε πονάει και πότε δεν πονάει άλλοτε μιλάει κι άλλοτε σιωπά πότε μουτρώνει και πότε μαλακώνει πότε είναι ήρεμη και πότε άγρια πότε αγαπά και πότε μισεί…… Γι΄ αυτό και την Δευτέρα πρωί γελά ενώ το Σάββατο κλαίει Την Τρίτη αγαπά και τις γιορτές μισεί Την Τετάρτη μαλακώνει και την Παρασκευή μουτρώνει Την Πέμπτη μιλά και την Κυριακή σιωπά. Το Πάρκο της πόλης, ένα τόσο δα αλσάκι , μια πατουλιά γης , άλλοτε μας γελά και άλλοτε κλαίει και πονά .Ολοένα και γίνεται απο πεζόδρομος λεωφόρος, με θέσεις για παρκάρισμα και όχι για βολτ

Μπορώ να μαθαίνω κι όταν ακόμα μεγαλώσω ; Στο μύθο ή στην αλήθεια πάνω που είναι φτιαγμένη η ελεύθερη κοινωνία είσαι ελεύθερος να διαλέξεις αν θες να συνεχίζεις να μορφώνεσαι ή όχι, να συνεχίσεις το σχολείο ή όχι. Σίγουρα θα είχες πολλούς λόγους όταν είσαι μαθητής να μην πας σχολείο κι άλλους τόσους για να πας. Όταν μάλιστα ως σύγχρονος πολίτης και ώριμος ενήλικας, με τις συνεχείς επαγγελματικές απαιτήσεις αλλά και για προσωπικές ανάγκες εξέλιξης και ανάπτυξης, δεδομένου ότι το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο μετασχηματίζεται και πρέπει να συμβαδίσουν οι ανάγκες με τις τρέχουσες εξελίξεις, τότε μπορεί να θες να γίνεις πάλι μαθητής! Μαθητής όμως ξανά; Πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να οριστεί το όλο πλαίσιο μάθησης στους ενήλικες μαθητές; Τι θα αποτελούσε την ικανή και αναγκαία συνθήκη μάθησης; Στην εκπαίδευση ενηλίκων ( Adults Education ή Education of Adults) και στα πλαίσια του Θεσμού της Δια Βίου Μάθησης (Life Long Learning) οι εκπαιδευόμενοι – ενήλικες μαθητές- απ

Συνειρμός Νο. Ι Ευγνωμοσύνη Οφείλω και πρέπει να ανταποδώσω ευγνωμοσύνη, να αποτίσω φόρο τιμής στους παροικούντες εις τις Φαρμακοβιομηχανίες, στους ερημίτες εκείνους ερευνητές, που νυχθημερόν ασκητεύουν σε μοναστηριακά ερευνητικά κέντρα, παρασκευάζοντας στα εργαστήρια νέα φάρμακα , εμβόλια, για (και) νέες ιώσεις και νέες αρρώστιες, που φτιάχνουν από κύτταρα νέες ζωές. Θέλω να αποδώσω τιμές στους λεγεωνάριους της επιστήμης, στους τετιμημένους γιατρούς- ψυχιάτρους για τα επιτεύγματα και τις θεωρίες της επιστήμης τους, τους ξορκιστές του θανάτου, στους ευδαίμονες μεταπράτες, φαρμάκων και ιατρικών αγαθών, στους ιατρικούς επισκέπτες, στους Ανθρώπους πάνω από όλα . Σε αυτούς που τηρούν επαγγελματικούς ιερούς όρκους (σιωπής) και υποσχέσεις αντίστασης στον πειρασμό - εξευτελισμό του χρήματος , που μετρούν το ηθικό χρέος της Γνωμάτευσης «χορηγώντας » ανάλογα , με το ύψος της παραγγελίας (Λογική και Ευαισθησία μπακαλόγατου - σούμα καντάρι..). Ποτέ άλλοτε τέτοιο ανθρωπιστικό κίνητρο δεν α

Αφιέρωμα: Θεατρικές παραστάσεις Ναυπλίου Σε αναφορά με τις παραστάσεις που κατά καιρούς «ανεβαίνουν» από το θέατρο του Ναυπλίου , ένα θέατρο δίχως ταυτότητα, όνομα και αριθμό , που ότι προσφέρει καταβροχθίζεται από τους πεινασμένους του θεάματος πολίτες του Δήμου (και όποιων άλλων εγκαίρως το μαθαίνουν), παραθέτω κάποια απλά και κατανοητά κείμενα και σκέψεις. "Ο σκηνοθέτης ", όποιος είναι ή θέλει να λέγεται έτσι έχει σοβαρή ευθύνη ( σε βιβλίο του ο Ραφαηλίδης προτιμά την αμερικανιά του Διευθυντή – Director- )και το προτιμάμε κι εμείς- εξάλλου ο όρος «σκηνοθέτης» έχει εκφυλιστεί. Ακούμε συχνά , σκηνοθέτησε το έγκλημα, σκηνοθεσία η συμπεριφορά του , τα είχε σκηνοθετήσει όλα προκειμένου να με διώξει…..κλπ.κλπ.) και είναι αυτός που "παίρνει θέση στη διαδικασία του ανεβάσματος ενός έργου. Δεν καλείται να λύσει τα τεχνικά προβλήματα (αλλοίμονο! γι’ αυτό υπάρχουν οι σπουδαγμένοι) , για το πότε θα μπει ή θα βγει από την σκηνή ο ηθοποιός , για την ροή του διαλόγου , την αλλ

Της Πεταλούδας...ξανά και ξανά η συνέχεια Κάποια από τα βράδια που περνώ την λεωφόρο του πολιτισμού , εκεί που στη σειρά στοιβάζονται βενζινάδικα, εργοστάσια, φαναρτζίδικα, μάντρες αυτοκινήτων, σωφρονιστικά καταστήματα και κέντρα ψυχικής υγείας, βλέπω τις πεταλουδίτσες , εκείνες τις τρυφερές ,τις πανέμορφες αυτές ψυχούλες να πηγαίνουν αντίθετα στο δρόμο –ενάντια στο ρεύμα- δίχως να αντανακλούν οι μπλούζες τους, δίχως άμυνα καμιά λες μοιραία βαδίζουν, μάχονται, δεν αμύνονται, με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο το άπειρο πολεμούν. Είναι θαρρώ οι τελευταίοι επαναστάτες που ζουν ανάμεσά μας μόνοι τους. Πηγαίνουν ενάντια στο ρεύμα , όχι για προστασία (ώστε τα αυτοκίνητα να τους βλέπουν ευκολότερα!) αλλά από έλλειψη φόβου και ελέγχου , έτσι νοιώθουν αυτές οι ψυχές την ελευθερία . Αλήθεια πόσο εύκολα λέγεται αυτή η λέξη και πόσο δύσκολα την νοιώθεις. Γι΄αυτό τους χαίρομαι και τους εκτιμώ. Είναι οι τελευταίοι γενναίοι. Παράδειγμα προς μίμηση. Οι πεταλουδίτσες κρατούν πάντα κάτι στο χέρι, μια τσ

Νάρκισσος και Ψειρόστομος Είπαν τους bloggers Νάρκισσους. Σε επίσημο φύλλο Πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδα (Επενδυτής). Και με ξαναβρήκε η εσωστρέφειά μου , σαν παλιά αρρώστια που σου δηλώνει την τυραννία της . Ύστερα από κατάσταση συλλογισμού όμως θεωρώ προσωπική υποχρέωση να εκθέσω και σε άλλους την αρρώστια μου , την φαγούρα να αυτοαναλύομαι και να ξεψειρίζω τις πληγές από την ατέλειές μου που με τρώνε συνεχώς.