Ψυχρός διάλογος- άναρχες σκέψεις στη Νέα Χρονιά
- Οι πόλεις τελειώνουν, στοχάστηκε ο πολιτικός επιστήμονας . - Πιο σημαντικό είναι που οι άνθρωποι δεν αγαπάνε το Θεό, αντιτάχθηκε ο ιερέας. - «Οι άνθρωποι είναι βαθιά πληγωμένοι», αναστοχάστηκε ο ποιητής (Γ.Α.) - Δυστυχώς, αλλά οι άνθρωποι χαίρονται με τις λύπες και λυπούνται με τις χαρές, είπε ο τραγικός φιλόσοφος και έπεσαν βροχή οι αντιρρήσεις. - Γιατί την χαρά δεν μπορούν να αντέξουν, θα συμπληρώσει ευθύς αμέσως. - Αρκεί να συλλογιούνται ελεύθερα, αποτόλμησε ένας ηθοποιός. - Και να μην αλλάξουν τίποτα, γιατί το όφελός μου δεν μπορεί να είναι και δικό τους. Πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία, πώς να γίνει, αντέτεινε ο αναρχικός τραπεζίτης. - Πόσο ανίκανος μπορώ να γίνω αν δεν μαθαίνω εμένα πρώτα, αναφώνησε σε μια στιγμή αυτογνωσίας ο δάσκαλος που έκλεγε κρυφά στη γωνία. - Η τέχνη σώζει και συγχωρεί, είπε τότε ο αρτίστας, έχοντας δαγκωτό ένα πινέλο στο στόμα, μα δύσκολα θέλουν οι πολλοί να αποτάξουν την (αυτο)ενοχικότητα, το περνάνε συνήθως για υπευθυνότητα…. Και χάνο