O Παρλαπίπης

  Με το ποδήλατο στην πόλη (παρότι τυχαίνει να ζω στο - κατά τα άλλα- όμορφο Ναύπλιο) δεν μπορείς εύκολα (χαλαρά  και ανέμελα) όλες τις ώρες και μέρες να κινηθείς στους δρόμους και τα στενά του. Με τα πόδια σκοντάφτεις παντού - ακόμα και στα πεζοδρόμια, που είναι πλέον μηχανοδρόμια (λέγεται και αλλιώς αυτό: πως ένας ορθοπεδικός έχει πάντα δουλειά ). Με το αυτοκίνητο πάλι, δεν βρίσκεις να παρκάρεις και δεν είσαι ούτε φανατικός του δίτροχου. Ο καναπές σε κούρασε και η τηλεόραση δεν έχει τίποτα. Τι κάνεις; Καταρχήν ονειρεύεσαι. Είσαι πάνω σε ένα ποδήλατο σε μιά ονειρεμένη πόλη και κανένας δεν σου χτυπά τα νεύρα στο κεφάλι. Όλοι και όλα συμβάλλουν στο να έχεις μιά ήσυχη και μία όπως σου αρμόζει, φυσική κατάσταση, ώστε να αναγεννιέσαι από τις σκοτούρες της ζωής.  Αλλά δεν είναι έτσι ή, κάπως έτσι. Γιατί οι νοήμονες φρόντισαν να σε ξυπνούν όταν χαζεύεις και ονειροπολείς (ακόμα και πάνω στο ποδήλατο) και να σε κοιμίζουν όταν σκέφτεσαι και δυσπιστείς με τις ανόητες υποδείξεις, κανονισμούς

Η Χωματερή έρχεται δίπλα μας. Τι άλλο θέλουμε; Δεν φανταζόμουν ποτέ πως αυτά τα πλατιά πεζοδρόμια, οι ονειρικοί πεζόδρομοι, οι πέργκολες  τύπου «Πύλη Βρανδεμβούργου» και τα ανθισμένα δέντρα να προϊδεάζουν την επερχόμενη Πολιτική Άνοιξη, θα μας οδηγούσαν έξω από την Πύλη μιας χωματερής! Μόλις βγαίνουμε από τους θαλάμους αερίων που μας διοχετεύουν μυστικά, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέσα, χειμώνες ολόκληρους τώρα τα πυρηνελαιουργεία της περιοχής αγγελιοφόρος φέρνει κι άλλο μήνυμα.  Δεν μας αρκεί το ασφυκτικό περιβάλλον της πόλης του Ναυπλίου, που μοιάζει με γκέτο από ανθρώπους - κατοίκους που βρίσκονται μόνιμα υπό διωγμό, ούτε ο κανιβαλικός τρόπος ζωής της. Θέλουμε κάτι ακόμα  πιο δυνατό να μας ντοπάρει και τα σκουπίδια είναι πολύ δυνατό χάπι. Φανταστείτε ένα σενάριο θρίλερ για τον τόπο μας: να γίνεται και καύση σκουπιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες!  <<<< >> Τα σκουπίδια έρχονται δίπλα μας. Οι πολιτικές οικογένειες ακολουθούν μονοπάτια που είναι από καιρό σβη

«Ποτέ παιδί μου από την βρύση»   «Τουλάχιστον εμείς πίνουμε πάντα εμφιαλωμένο» ξαλαφρώνουμε έχοντας έτοιμο το μηχανισμό άμυνας για το (μη)πόσιμο νερό. Νερό από «νερό» έχει διαφορά και εμείς επιλέγουμε πάντα το ασφαλές και ελεγμένο νερό του εμπορίου (για να κοιμόμαστε ήσυχοι). Μάλιστα, πολλές φορές, δεν επιλέγουμε  τόσο τη μάρκα (αφού όλες πάνω κάτω είναι ίδια) αλλά την τιμή της εξάδας. Αποφεύγουμε πάντα να μαγειρεύουμε με  το επικίνδυνο νερό του δικτύου της πόλης ή του χωριού μας και «ποτέ από την βρύση», μέχρι να λυσσάξουμε! Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που λούζονται , ή ποτίζουν τις γλάστρες τους με εμφιαλωμένο νερό. Σίγουρα  κάτι ξέρουν περισσότερο και δεν το λένε. Ξεχάσαμε την εικόνα με το ποτήρι κάτω από τη βρύση του νεροχύτη και απαρνηθήκαμε  το τρεχούμενο χάριν της ασφάλειας του πλαστικού μπουκαλιού, αφού πάνω του αναγράφεται πλήρως η ανάλυση  και οι ποιοτικές προδιαγραφές του!  Ένα άλλο  νερό όμως επιλέγεται  ακούσια κι ενώ δεν το πίνουμε αυτό μας καταπίνει . Καμουφλαρισμέν

K έντρα Δια Βίου Μάθησης Άργους – Μια πονεμένη ιστορία (Δήμος εναντίον ΚΔΒΜ) Της Κατερίνας Γραμματικού Υπεύθυνη εκπαίδευσης του Κέντρου Δια Βίου Μάθησης Δήμου Άργους –Μυκηνών Από τότε που η Δια Βίου Μάθηση «ήρθε» στην Αργολίδα και στην πόλη του Άργους, ως οργανωμένη δομή το 2005 (επί δημάρχου Πλατή), πολλά έχουν αλλάξει. Παρότι όλα έδειχναν μια θετική προοπτική εξέλιξης, σε ποιοτικές προδιαγραφές βασισμένη, στον τομέα της εκπαίδευσης ενηλίκων, κάποιοι ανέκοψαν αυτήν την πορεία. Μέσα από το πρίσμα στρεβλών πολιτικών και κοντόφθαλμων εκτιμήσεων, σε πανελλαδικό επίπεδο, κάθε κίνηση για εκμετάλλευση ενός κοινού αγαθού που προσφέρεται δωρεάν στον πολίτη, όπως της παροχής ποιοτικής γνώσης οπισθοδρόμησε. Αυτό που συμβαίνει όμως σήμερα στο δήμο Άργους-Μυκηνών είναι ακόμη χειρότερο. Όταν σε πολλούς άλλους δήμους της Ελλάδας τα πρώην ΚΕΕ (κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων) «ξανάνοιξαν» ως Κέντρα Δια Βίου Μάθησης των δήμων πλέον, με λαμπρές προοπτικές και καλή συνεργασία σε πολλούς από α

Επιτέλους είδε το φως του ήλιου ένα βιβλίο που το ετοίμαζα καιρό τώρα.Μπορείτε να το αποκτήσετε απο το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο  www.bookstars.gr Καλά ταξίδια να έχετε μαζί του. Κατερίνα Γραμματικού

Ένας άλλος πολιτισμός είναι αυτός                       της Γραμματικού Κατερίνας Αν δημόσιοι χώροι καταπατούνται και μετατρέπονται σε τρελό παζάρι (καφενέδων με καρουζέλ μαζί), περιορίζοντας ασφυκτικά τον βιώσιμο χώρο… Αν ποντάρουμε στην αμνησία των πολιτών, μπροστά στην έλλειψη στοιχειωδών υπηρεσιών (όπως φως, νερό, υγιεινή, πρόνοια), που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής.[ Η κοινότητα διαθέτει δυνατή μνήμη και θυμάται όχι μόνον αυτά, αλλά και την χαμένη της γειτονιά, την ησυχία, την αισθητική]… Αν τα σχολεία στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα καταστήματα με βιτρίνα και μέσα σε ανθυγιεινά κοντέινερ… Αν κάθε project υπηρεσίας κοινωνικού οφέλους, που γεννιέται με γενναία χρηματοδότηση, εκπνέει αμέσως με την παύση της… Αν μαζί με τα αυτοκίνητα στους δρόμους τριγυρνούν και οι ψυχικά ασθενείς, ρολάροντας με την τρέλα των οδηγών … ενώ τα κέντρα ψυχικής υποστήριξης κρίνονται κάθε φορά από την πολιτεία ως μη ιεραρχημένης σπουδαιότητας και ασύμφορα ... Αν ψάχνω περίπτερο για τσιγάρ

Τι ήθελε στη ζωή του ο πατέρας μου  Σε ένα χωριό …..κάθονταν ένα απόβραδο του Σαββάτου σε κάποιο φτωχικό πανδοχείο οι χωρικοί (Εβραίοι στο σύγγραμμα). Όλοι τους ήταν ντόπιοι, εκτός από έναν, που κανένας δεν εγνώριζε. Ένας πάμφτωχος, κουρελιασμένος, που κούρνιαζε σταυροπόδι στη σκιά της σόμπας. Οι συζητήσεις δίναν και παίρναν. Πετιέται κάποιος και ρωτά τι θα επιθυμούσε ο καθένας, εάν ήταν να πραγματοποιηθεί μία ευχή του. Ο ένας ήθελε χρήματα, ο άλλος έναν γαμπρό, ο τρίτος ένα νέο πάγκο για το ξυλουργείο, και ούτω καθεξής. Αφού όλοι πήραν τον λόγο, έμεινε τελευταίος ο ζητιάνος στη γωνιά της σόμπας. Απρόθυμα και διστακτικά υποχώρησε στις ερωτήσεις: « Θα ήθελα να’ μουν ένας παντοδύναμος βασιλιάς, και να’ μουν κύριος σε μια μεγάλη χώρα, και τη νύχτα να’ πεφτα για ύπνο στα παλάτι του και από τα σύνορα να μπούκαρε ο εχθρός  και πριν να ξημερώσει να΄ φταναν οι καβαλάρηδες μέχρι το κάστρο μου, κι αντίσταση καμία να μην υπήρχε , και να ξύπναγα με τρόμο, και να μην είχα χρόνο ούτε να  ξεφ