Αναρτήσεις

Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές: ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ, ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ Της Γκέλης Ντηλιά

Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές: ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ, ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ Της Γκέλης Ντηλιά :   Μια παπαρούνα της εθνικής οδού βρήκε το δρόμο της και έφτασε στα χέρια σου που την άγγιξαν βελούδινα. Αλλοτινές εξορμήσεις στην ύπαιθρο κα...

Ψηφιακό μελάνι

Εικόνα
  Ο παρλαπίπης απόκτησε ένα μεγάλο αδελφό το Ψηφιακό μελάνι Παλιά κείμενα, επεξεργασμένα, νέα, άρθρα που φυλάσσονταν στο συρτάρι, στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή, εμφανίζονται με καινούρια αμφίεση. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα αφορά τη δημιουργία περιεχομένου.  Είναι επαγγελματικό εργαλείο στην εργαλειοθήκη του ψηφιακού marketing. Δεν ξεχνάμε το παρελθόν μας. Από που ξεκινήσαμε και που θέλουμε να πάμε. Γνωρίστε το!
Εικόνα
 

Άργος: Μια πόλη κάποτε, σήμερα

Εικόνα
  Η π ρωινή π ληθωρική εικόνα της ε π αρχίας γεμίζει από θορύβους , κόρνες , εκνευρισμό . Η ασταμάτητη κίνηση στους δρόμους κάνει το κέντρο αδια π έραστο , ειδικά από άτομα τρίτης ηλικίας ή με ανα π ηρία . Όλα σε αυτήν την π όλη π εριστρέφονται αέναα γύρω α π ό την π λατεία σε φυσική εντρο π ία . Λες και ο ομφάλιος λώρος να α π οζητά να α π οκο π εί α π ό την π όλη π ου τον γέννησε μα αυτή να αντιστέκεται σθεναρά . Το αρχαίο Άργος , η αρχέγονη π όλη των Πελασγών , η π ολυδίψια π ολιτεία των Αργείων , η ιερή π όλη του Ίναχου , του Περσέα , του Δαναού , ανέκαθεν υ π ήρξε κέντρο και πέρασμα του οδικού Μυκηναϊκού δικτύου . Το Φορωνικό Άργος φωνάζει α π ό π αντού π ως νοσταλγεί .   Μέσα α π ό τα ανοικτά αρχαιολογικά του σκάμματα π ου μοιάζουν π ληγές , γύρω α π ό τον εντυ π ωσιασμό του Σερα π είου , το θέατρο με τα σκαλάκια του σε μεταφέρουν στα μοναστήρια και τους λοφίσκους , τα περίτεχνα

Η στοά του Ναυπλίου

Εικόνα
  Η στοά του Ναυπλίου βρίσκεται μεταξύ της παρόδου της Λεωφ. Αμαλίας, Σιώκου και της Βασιλέως Κωνσταντίνου ή Μεγάλος Δρόμος. Στην καρδιά της παλιάς πόλης, στα βήματα των επισκεπτών που βιάζονται ανάμεσα στα σοκάκια της, φαντάζει αθέατη, στοιχειοθετεί ωστόσο ένα κρυμμένο αφήγημα και μια αφορμή, περνώντας από μέσα να βγεις νοσταλγικά στο σήμερα. Η τοπογραφία αυτής της γειτονιάς τα τελευταία εξήντα χρόνια τουλάχιστον, όριζε κάποτε το κέντρο της αγοράς της πόλης: ψαραγορά, μανάβικα, κατεψυγμένα, κρεοπωλεία, μπακάλικα. Κάτι σαν μια μικρή Αιόλου του Ναυπλίου ήταν. Ξεκινώντας από τα καταστήματα που υπήρχαν εντός στοάς, το πιο γνωστό ήταν το ουζερί του Τσικόπολου, το ραφείο του Κατσαρού, ο κομμωτής ο Μίμης Καλογερόπουλος είχε το κουρείο του εδώ, το δικηγορικό γραφείο του Μίμη Γκιόλα και στη γωνία βγαίνοντας προς τη Σιώκου, εδώ που σήμερα είναι το Bizart με αφίσες, πίνακες ζωγραφικής και είδη δώρων του Σταύρου Παπαϊωάννου ήταν παλιότερα το εργαστήριο με εκκλησιαστικά είδη και κορνίζες του Αλέκ

Όσα παίρνει ο άνεμος

Εικόνα
  Ήρθαν και πάλι εις την πόλη. Ήρθαν και πιάνω να διαβάσω ξανά τον Δον Κιχώτη. Τον βλέ π ω να σηκώνεται α π ’ τα βιβλία και αλλο π αρμένο με όλους εκείνους τους τεντζερέδες πάνω του, να σκαρφαλώνει στα ψηλά βουνά για να τα βάλει με γίγαντες ανεμόμυλους-εχθρούς . Αμήχανος και αναμαλλιασμένος μ π ροστά στο δέος των ε π ιτευγμάτων κάποιας, μάλλον επιστήμης που δεν έχει δει ακόμη, νομίζει π ως κατά λάθος έφτασε σε άγνωστη π ατρίδα και π έφτει ξανά για ύ π νο .   Η π ατρίδα των ανεμόμυλων είναι τα ύψη κι ας ελλιμενίζονται πριν να φυτευτούν σε θάλασσες και ακτές . Πιάνουν ντόκο σε στεριές και βρίζοντας π αρακεί οι στεριανοί ψαράδες για την κατα π άτηση του λιμενοβραχίονα ( ναι, είναι όλα δικά μας αλλά όποτε θέλουν γίνονται αλλονών ) γερανοί θα σηκώσουν το βάρος της ανάγκης μας για λίγο ακόμη φως . Λίγη π αρα π άνω ενέργεια για εκείνο το μετέωρο βήμα της ανθρω π ότητας π ρος τα εμπρός, προς τ