Οι δυο όψεις της ίδιας εικόνας

Πάρκο (αλλιώς λέγεται και άλσος) Ναυπλίου -Πρωΐνό Σαββάτου
Ποτέ κάτι δεν είναι ίδιο αν το κοιτάξουμε από άλλη οπτική γωνία και θέση, αν αλλάξει η όρασή μας, η διάθεση και η φαντασία μας. Όταν όμως μιλά η εικόνα οι λέξεις παύουν αλλιώς μπορεί και να παραπλανούν , σιωπούν, δίνοντας τόπο στην αλήθεια.
Στην πόλη του Ναυπλίου μια πόλη μικρή που τρώει όμως όλο το φαί της και μεγαλώνει ολοένα
άλλοτε μια εικόνα είναι όμορφη κι άλλοτε άσχημη
πότε γελάει και πότε κλαίει
πότε πονάει και πότε δεν πονάει
άλλοτε μιλάει κι άλλοτε σιωπά
πότε μουτρώνει και πότε μαλακώνει
πότε είναι ήρεμη και πότε άγρια
πότε αγαπά και πότε μισεί……
Γι΄ αυτό και την Δευτέρα πρωί γελά ενώ το Σάββατο κλαίει
Την Τρίτη αγαπά και τις γιορτές μισεί
Την Τετάρτη μαλακώνει και την Παρασκευή μουτρώνει
Την Πέμπτη μιλά και την Κυριακή σιωπά.
Το Πάρκο της πόλης, ένα τόσο δα αλσάκι , μια πατουλιά γης , άλλοτε μας γελά και άλλοτε κλαίει και πονά .Ολοένα και γίνεται απο πεζόδρομος λεωφόρος, με θέσεις για παρκάρισμα και όχι για βολτάρισμα!
Μια πλατεία Συντάγματος κι αυτή στενή , μια μας αγαπά και μια μας μισεί , ίσως να μην μας αντέχει πια..
Ένα λιμάνι κι αυτό με εμπόρευμα ακριβό, να πηγαινόρχεται πάνω σε εμαγέ δίσκο , για ποιόν;

Ατίθασα μηχανοκίνητα επιβάλλουν την φιλελεύθερη πορεία τους, διαβαίνουν κι αυτά μαζί με τους πεζούς , χύμα όλα, φορτηγά , ΙΧ, στους δρόμους και στα πεζοδρόμια , (ν)μαζί στις πλατείες επάνω , προς χάζι και κοροϊδία της Δημοτικής αστυνομίας που ΄χει ρεπό πολλά απογεύματα , τις ώρες εκείνες που θα έπρεπε να … μα δεν κάνει θόρυβο πολύ μη και ξυπνήσει την αστυνομία που αναπαύεται και δεν εμφανίζεται μήπως και πουν το κράτος φασίστα … η πόλη αυτή σιωπά, δεν μιλά όταν πρέπει αλλά όταν κι όπου θέλει και έχει να λάβει κάτι πίσω…. όταν πανηγυρίζει τις καμπάνιες των υποψηφίων της, όταν οι καρνάβαλοι καίνε το ομοίωμά τους, όταν η ντουντούκα παίζει "παναυπλιακό" .

Η πόλη κάνει το δικό της , πράττει κατά το δοκούν και κατά το κοινό ψευτο-όφελος που το ορίζει και το διαγράφει το εκλεγμένο δημοκρατικά λαοφιλές κατ’ άλλα συμβούλιό της ! Ποιος έχει σκιαγραφήσει την εξυπηρέτηση του πολίτη και την διευκόλυνσή του; Μήπως (εξ)υπηρέτηση λέγεται ένα δικαίωμα να στραγγαλίζει κάποιο άλλο κι αυτό για το κοινό καλό, κοκ; το δικαίωμα του καθενός να ζει ασφαλής κι όχι επικίνδυνα είτε είναι ηλικιωμένος, είτε παιδί; το να χάνεται η ηρεμία στη ζωή μερικών προκειμένου να παρέχεται (εξ)υπηρέτηση σε κάποιους άλλους, είναι δημοκρατία; Δίνοντας λίγη δημοκρατία στους λίγους και λιγότερη στους άλλους και ταΐζοντας τα πεινασμένα λιοντάρια της δικαιοσύνης για να μην αγριεύσουν είναι δημοκρατία ; Με τέτοιο τρόπο εκμαυλίζουν το ξεθωριασμένο απο καιρό πρόσωπο της κατατρεγμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας;

Τελικά μου φαίνεται πως για ένα κιλό ντομάτες, λίγα αγγουράκια κι ένα μαρούλι πρέπει να αφήσω το ποδήλατο , να γίνω κι εγώ άτομο με ειδικές ανάγκες, ή τρίτης ηλικίας ή δεν ξέρω τι άλλο και να βγαίνω να ψωνίζω με το αυτοκίνητό μου, αφού ο Δήμος (που μας προστατεύει και μας αγαπά) θέσεις Πάρκιγκ μπορεί να μην δημιούργησε, φρόντισε όμως να τις εξασφαλίσει καταπατώντας λίγο περισσότερο κοινοτικό χώρο , εντός του Πάρκου , τα Σάββατα , στις λαϊκές αγορές, για το καλό της πόλης, για το καλό όλων μας! Άγγελοι φύλακες - κροκόδειλοι, προστατεύουν να μην παρθεί το κάστρο της ντροπής.
(Οι φωτογραφίες είναι απο το πάρκο του Ναυπλίου σε ωρες αιχμής και ώρες ανάπαυλας , αφιερωμένες στο Δ.Σ. Ναυπλίου).