Goodbye!

 

Goodbye!

 

Μεταξύ Buffalo και New York, εκεί χτυπά η καρδιά μου. Εκεί εξακολουθεί και χτυπά όπως παντού ο ανηλεής Covid, αυτός που έχει μέσα του το γράμμα V που για την οικονομία σημαίνει βαθιά κατάβαση. τι μας λέει αλήθεια, ότι μέχρι να βγει από την ύφεση και την κρίση έξω στο ιλαρό φως… θα ναι μακρύς ο δρόμος. Για την ψυχολογία όμως μια τέτοια κατάσταση οδηγεί σε κατάθλιψη: όσο πιο βαθύ το μακροβούτι, τόσο απομακρύνεσαι από το φως και την ανάσα.

Εκεί χτύπησε το τέρας, σε πολιτεία της Νέας Υόρκης, ανύποπτα, όπως χτυπά ο δαίμονας του τυπογραφείου που προδίδει τον συγγραφέα, σαν το πένθιμο κάλεσμα της καμπάνας που έχασε το ρυθμό της την στιγμή που γινόταν γιορτή, όπως στην προδοσία με την ξαφνική εγκατάλειψη ενός αγαπημένου από τον άλλον, όπως οι αιώνιοι αιφνιδιασμοί  στις ιστορικές μάχες.

Κάπου εκεί στα ’60 ήταν που η θεία έφτασε στο America μετανάστης. Στάθηκε στα σύνορα USΑ με Canada να θαυμάσει τους καταρράκτες του Νιαγάρα για να μεταλάβει στα άφθονα καθαρτήρια νερά το ύδωρ της ευδαιμονίας. Εκεί θα συναντούσε την ευτυχία, αυτή που καμιά οικονομία δεν θα μπορούσε να της υποσχεθεί, όσο μεγάλη και εν αφθονία Χώρα ήταν αυτή που πήγε, αφού όταν νιώθεις ευτυχισμένος δεν χρειάζονται δια-δηλώσεις.

Ο χαρούμενος εκείνος χτύπος που συνόδευε την άφιξή της, σήμερα, δεν υπακούει και μελωδία καμία δεν σιγοντάρει το αναπάντεχο. Άγνωστη χώρα η πολύπαθη ξενιτιά, άγνωστες οι βουλές του Κυρίου.

Η μέρα που έφυγε έσερνε στο διάβα της μια λάμψη από μετάξι.

Φρόντισαν οι δικοί να την συνοδεύει πάντα η αγάπη για την πατρίδα, την γενέθλια πόλη της ωστόσο. Ελλάδα, Άργος, Bufallo τώρα, για πάντα.

Άφησε όλους τους τόπους και ήχους πέρα. Υπάκουσε σε ένα απλό σφύριγμα, στο ξεγέλασμα του Ερμή που της έκανε σινιάλο για ένα μακρύ ταξίδι αταξίδευτο.

 

Katerina Desminis, 30/11/2020