![]() |
{Οικο-λογική ασυνειδησία}
1.
Κάνουμε τέχνη για να υποτάξουμε τον κόσμο
Όχι για να τον αλλάξουμε.
2.
Τα χωριά μας φυλλορροούν.
Ντόπιοι δεν ανήκουν παρά μόνο στο
χθες.
Θα τους βρείτε, αν ψάξετε, στο μοναδικό
νεκροταφείο του χωριού
-οι αστοί το λένε κοιμητήριο.
3.
Αν συναντήσεις κάποιον «παλιό», παρόλα αυτά,
αν τον συναντήσεις σε κάποιο από
εκείνα τα «κοιμητήρια»
μην πιστέψεις ότι δεν είσαι εσύ.
4.
Τα χωριά φυλλορροούν, στεγνώνουν,
ξερό καρβέλι το
χώμα,
γυρεύει γνωστά πατήματα να ξαναγεννηθεί.
Χαμογελαστοί μουσαφήρηδες έρχονται
μοναχά
Νομάδες διψασμένοι αποζητούν να
γεννήσουν σε στέρφα γη.
Σε ποια χώρα ήρθατε;
Σε ποιον πλανήτη ονειρεύεστε;
5.
Χρώματα φτιαχτά
Ξανθά μαλλιά ντεκαπάζ
Ο πολιτισμός του αναπτυγμένου
κόσμου
Μαύρα μαλλιά, σγουρά, χείλη
ζουμερά, σκουρόχρωμο δέρμα
Δεν έχω γη, ούτε πατρίδα
Ήμουν φτωχός πριν γεννηθώ
Ήταν αποφασισμένο
Μη μιλάμε πολύ για αυτούς
Πρέπει μόνο να τους αγαπάμε
Παροικούντες την Ιερουσαλήμ
κάποτε
Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι τώρα.
Ταξιδευτές one way στο εξής.
6.
Η ακινησία δηλώνει πλούτο
κίνηση εργάτη στο παραπέτασμα.
Κι όμως, Η ΓΗ ΚΙΝΕΊΤΑΙ,
γιατί τα πάντα περιστρέφονται
με ρόδες
γύρω από τον ψευδή εαυτό μας.
Διαστέλλονται και συστέλλονται,
όχι, διαστέλλονται,
–ο κύκλος ερρίφθη.
Κι εμείς εξακολουθούμε να θέλουμε
να μένουμε αγάλματα
στις ουρές των αστεριών.
7.
Ο τόπος μου διψάει για νερό
Χώμα ξερό αναθυμιάζει οδύνες
Του δίνουμε αίμα, σκυρόδεμα, απορρίμματα
βραδείας καύσης
Πακτώνουμε στο σώμα του
σιδερόβεργες αλουμίνιου
Στιβαρό ατσάλινο σκελετό στα
σώματά μας
Ρινίσματα σιδήρου ταξιδεύουν στα
ποτάμια
Μεταλλικά ψάρια γιγαντώνονται σε
κόκκινες θάλασσες.
8.
Μην ξεχνάς ποτέ την Ιερά Εξέταση.
(Αυτή θα’ ναι η Δευτέρα παρουσία)
Πότε θα έρθει μη ρωτάς.
Ίσως είναι ήδη εδώ και σε κοιτά.
Ετοιμάζει την ετυμηγορία της.
9.
Σε κάθε άδικα κομμένο δέντρο
αντιστοιχεί ένας σταυρός
στη ράχη καθενός.
Μην περιμένεις στην ουρά.
Ποινή εξετελέσθη.
10.
Τα νερά
Χαμηλώνουν.
Τα νερά
Κρύβονται.
Τα κτήματα, λένε,
τα κτήματα μας παίρνουν τα νερά!
Φληναφήματα τρομοκρατημένων
αλαζόνων δίποδων.
11.
Αστραποβολούν σιδερένιοι αετοί
Τζάμι αντοχής από ανακλαστικό
γυαλί καθρεπτίζει το
(καμένο από στάχτες αλλοτινό
παρθενικό) φυσικό τοπίο
Παραβγαίνει κάθετα στο πέταγμά τους
Αδιαπέραστο κι από πυραύλους
ακόμα
Ήχοι συμπαντικού θορύβου
παραμένουν κύμβαλα αλαλάζοντα εν τη ερήμω
Ανεξίτηλη σιωπή επικρατεί στους
πάνω ορόφους
Εκεί που ξεκουφαίνονται πουλιά
αλλάζοντας την πορεία των
πραγμάτων
εκεί που μπαμπακένια πούπουλα κτυπιούνται από έλικες
Μας νοιάζει μόνο το σήμερα.
Αύριο θα είναι οι απόγονοί μας
Όχι όμως εμείς!
Η κατανάλωση είναι η υπαρξιακή μας
πληρότητα
Ζυγός κάθε κρίσεως , η προαίρεση*
(Όταν οι γονείς υποθηκεύουν το μέλλον
των γνήσιων τέκνων τους.)
Χώμα και φωτιά αν σμίξει. θα σβήσουν το σύμπαν.
Μετά απο μένα το χάος.
12.
Ψηλώνουν τα όνειρα
Ο πήχης των αξιών χαμηλώνει
Φτιάχνουμε κουκούλια αντί για
σπίτια
με έπιπλα αντοχής.
Τα βράδια, μια Μήδεια έρχεται και
μας σκοτώνει
να μην γίνουμε ποτέ μας πεταλούδες.
13.
Διχοτομούμε συνεχώς
Διαστρεβλώνουμε μανιωδώς
Διαστρέφουμε με κακεντρέχεια
ιδιαίτερη
όσα Δ περιέχονται στις Αλήθειες.
14. Είμαστε σωματίδια ακτινοβολημένα
πυρπολημένα από περασμένες εκρήξεις
Η αστρική μας μάζα αυτοφλέγεται
κι εμείς αναβοσβήνουμε απλά το γκάζι.
15.
Το στόμα μου στεγνώνει.
Λίγο σάλιο ό,τι απέμεινε
Το άλειψα στο σώμα για να μπορεί
να έρπεται ...εγώ το σκουλήκι.
Πρέπει να φυλάω κι απ’ αυτό, έτσι μας είπαν οι τρελοί επιστήμονες…
Θα έρθουν δύσκολοι καιροί, λένε.
Ο υδροφόρος ορίζοντας θα φανερωθεί όταν σιωπήσει κι ο τελευταίος στρόβιλος.
16.
Αερόλιθοι βομβαρδίζουν παντού
Στεγνώνουν τα όνειρα μέσα στο
μεσημέρι.
Αερόλιθοι πέφτουν βροχή έξω από
τα αεροστεγή παράθυρα
Δεν αφήνουν ίχνη
Να δούμε τουλάχιστον με τι
μοιάζουν όταν πέφτουν,
τι ώρα έπεσαν, από πού έπεσαν,
την τροχιά τους…
Τι σημασία έχει να ρωτάς τον
χρόνο όταν δεν υπάρχεις.
17.
Δίψα ή πείνα;
Πείνα ή δίψα;
Πείνα και δίψα το ίδιο.
18.
Αδέσποτα παντού
Πλήρες γεύμα γάτας -15%
(οι αριθμοί εντυπωσιάζουν τα «ζώα
συντροφιάς», απλά δεν το λένε).
Πρωτεϊνούχος τροφή για σκύλους (όχι
απλά ηδονή, Η Ευτυχία!)
Αδέσποτα ζηλεύουν δεσποζόμενα
Όμοιοι άνθρωποι, σκέφτεσαι, απλά
με δυο μόνο πόδια.
19.
Το νερό μας θλίβει.
(Να ) Αγαπάμε το νερό.
(Γιατί) Μισούμε το νερό;
Υπάρχει ελπίδα (;)
Οκτώβρης
2025
-

Σχόλια