Ο βάλτος μας
Διήγημα: “Ο βάλτος μας” Της Κατερίνας Γραμματικού // αναδημοσίευση απο το www.fractalart.gr Ο βάλτος μας – Φύγε από κει! Είναι μολυσμένα! Και μην περπατάς ξυπόλητη. – Θέλω να βουτήξω. – Καλά, αστειεύεσαι! Το λιγότερο που μπορείς να φύγεις είναι σαν ερυθρόδερμος. Δεν κάνουμε μπάνιο πια εδώ. – Κοίτα γύρω σου, μου λες. Τι είναι όλοι αυτοί; Δεν ξέρουν γιατί σκεπάζονται με άμμο και φύκια; Αφού το έχουν πει γιατροί ότι κάνουν καλό. – Τα καθαρά φύκια, όχι τα γλιστερά, με τοξικά κατάλοιπα πάνω τους. Κοίταξα παρόλα αυτά τους νεκρούς που ήταν θαμμένοι στην ακτή και ένας υποδόριος φόβος μου προκάλεσε φαγούρα. Η παραλία μας με τον καιρό θα ονομαζόταν Ιαματική. Αν και οι άμπωτες και οι παλίρροιες μάζευαν κι έβγαζαν σκουπίδια στην βαλτώδη ακτή, τα φύκια αναβαθμίζονταν ως θεραπευτικό είδος για τον άνθρωπο, σε μια θάλασσα που άλλαζε συνεχώς χρώμα, γινόταν πιο πράσινη. – Θυμάσαι που φοβόμουν τα βρύα; Άσε τα φύκια! – Μάθε ότι έχουν γίνει γαστρονομική ...