Ημέρα της ιστορικής γυναίκας ή του γυναικείου φύλου;

 

Μια ημερομηνία σηματοδοτεί γεγονότα, θρυλικές μάχες, πυρηνικές εκρήξεις, αποστολές στη Σελήνη, γυναικείο κίνημα. Η 8η Μαρτίου απομνημονεύει μια απελευθέρωση, μια επικράτηση ή την πάλη των φύλων; Είναι αρχή ή το τέλος αυτή η ημερομηνία;

Πότε αλήθεια απόκτησε δημόσια φωνή η γυναίκα;  Εξαρτάται από το πόσο καιρό σιωπούσε για να φτάσει μέχρι το σημείο να ακούγεται. Ακούγεται αλήθεια;

Στην αρχαιότητα, όπως και στους Ρωμαίους το σύνθημα ήταν ένα: «άνδρας αγαθός, επιδέξιος λόγου».

Στο Αφγανικό Κοινοβούλιο αποσυνδέουν τα μικρόφωνα όταν έρθει η σειρά κάποιας γυναίκας που δεν θέλουν να ακούσουν.

«Μια γυναίκα στην πολιτική λένε, φωνάζει περισσότερο από ότι ένας άντρας στην αντίστοιχη θέση». Οι «τσιρίδες», τα «ουρλιαχτά», οι «υστερίες», η γυναίκα που γίνεται γκρινιάρα και ο άντρας πρέπει να την ανεχτεί… «Μήπως ο άντρας και η γυναίκα μιλούν διαφορετική γλώσσα;» αναρωτιέται η συγγραφέας Mary Beard (στο βιβλίο της Γυναίκες και Εξουσία, ένα Μανιφέστο, εκδ. Μεταίχμιο) όπως και πολλοί άλλοι είχαν αναρωτηθεί στο παρελθόν. Μήπως έχουμε εκπαιδευτεί να ακούμε την αυθεντία που συμβαίνει συνήθως να ταυτίζεται με το ανδρικό φύλο και η σιωπή ταυτίστηκε σε ανύπαρκτους λόγους;

Η Ιώ μεταμορφώνεται από μια θεά, την Ήρα, σε αγελάδα για να μην προδοθεί ο Δίας της!

 «Ο βιαστής της Φιλομήλας για να μην μιλήσει, όπως και στην Λουκρητία, (στις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου) της ξεριζώνει τη γλώσσα. Το ίδιο παθαίνει και η Λαβίνια στον Τίτο Ανδρόνικο του Σαίξπηρ. Στους Βοστονέζους  του Χ. Τζαίημς η επιβολή σιωπής στη Βερίνα Τάραντ –μια νεαρή φεμινίστρια της εποχής (1880), ακτιβίστρια και δημόσια ομιλήτρια- ερχόμενη κοντά στον επίδοξο μνηστήρα της διαπιστώνει πως είναι ανίκανη να μιλήσει δημοσίως (σαν να της κόβεται η μιλιά, θα λέγαμε)».

Ωστόσο αν και «η Φιλομήλα μπορεί να έχασε τη γλώσσα της, κατήγγειλε με έναν περίεργο τρόπο τον βιαστή της, ιστορώντας τη δοκιμασία της σε ένα υφαντό που έφτιαξε μόνη της στον αργαλειό. Ο Σαίξπηρ έφτασε σε ακρότητα ακρωτηριάζοντας εκτός της γλώσσας και τα χέρια στη Λαβίνια».

Η εκδίκηση της Φουλβίας από την άλλη, είναι χαρακτηριστική για το μίσος που ενυπάρχει στα δυο –προπατορικά – φύλα, όταν με την επικράτησή του συζύγου της Μάρκου Αντώνιου, διέταξε να κόψουν το κεφάλι του Κικέρωνα, ως αντίποινα ή μια μορφή εκδίκησης θα λέγαμε, στην βίαιη λεκτική πολεμική που είχε υποστεί στο πρόσωπό της από τον κατεξοχήν ρήτορα της εποχής.

Η Λυσιστράτη  παρακινεί τις γυναίκες σε σεξουαλική απεργία προκειμένου οι άνδρες να σταματήσουν τον πόλεμο με την Σπάρτη συμμετέχοντας με τον τρόπο τους στα κοινά.

Αν η ισχυρή γυναίκα σήμερα ντύνεται σαν άνδρας (βλ. πολιτικούς όπως Μέρκελ και ανώτερα στελέχη) τότε η Κλυταιμνήστρα του παρελθόντος φορούσε παντελόνια. Μπορεί να πρέσβευε εκτός της απελευθέρωσης και μια πιο αυτεξούσια ύπαρξη που στο πρόσωπο ενός άντρα θα ήταν αποδεκτό. Οι σημερινές αυτόνομες και ανεξάρτητες γυναίκες, οι queer και όλες οι «ανδρόβουλες» και εν γένει «γυναίκες»  μπορεί να συνεχίζουν να εξυπηρετούν το σύστημα κυριαρχίας (αλήθεια σε ποιες δομές ανήκει η γυναίκα στην κοινωνία παγκοσμίως) όταν κάποιοι, κάπου, ίσως στα Αραβία, θα μπορούσαν να τις κατατάξουν εύκολα στις ομοφυλόφιλες; Δεν υπάρχουν ταυτότητες, δεν υπάρχουν ίσως ούτε φύλα, μόνο άτομα να τα υποστηρίξουν.

Η θεά Αθηνά κρατούσε ένα πολιτισμικό σύμβολο με τη Μέδουσα πάνω στο κεφάλι της και τους φροϋδικούς βοστρύχους γεμάτους φίδια να υποκρύπτουν τη φαλλική ισχύ, συγκρατώντας το μύθο που θέλει την ανδρική επικυριαρχία να επιβεβαιώνεται ακόμα και βίαια.

Θα πρέπει να σκοτώσουν τις Μέδουσες που έχουν στο κεφάλι τους οι γυναίκες. Τα ουρλιαχτά και οι τσιρίδες είναι οι φωνές ως αντήχηση στη βουβαμάρα του χθες.


famous-photographers-Lewis-Hine-1908-child-cotton-mill-750x422












Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άργος: Μια πόλη κάποτε, σήμερα

Τα φουγάρα τ’ Αναπλιού