O Παρλαπίπης
Ανοικτό σημειωματάριο της Κατερίνας Γραμματικού
Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2024
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2024
Η νέα συλλογή διηγημάτων μου
Πρόκειται για εννέα αυτοτελή διηγήματα γραμμένα για διαφορετικές ηλικίες, σε διαφορετικούς τόπους και εποχές.
Η κόρη θα ματαιώσει για άλλη μια φορά το ταξίδι-φυγή από την μητέρα-«τύραννο», επειδή δεν βρίσκει κάποια αξιόλογη ανταμοιβή στην ελευθερία που της προτείνετε.
Η αγοραπωλησία ενός πυργόσπιτου στη Μάνη εμποδίζεται από την σύγκρουση εσωτερικών συναισθημάτων του πωλητή.
Η συγκατοίκηση με την μοναξιά δεν καταφέρνει να γεράσει ολότελα την ηλικιωμένη ηρωίδα και ένας παλιός έρωτας θα της ζωντανέψει μνήμες.
Διαφορετικοί άνθρωποι θα ενωθούν με υπερρεαλιστικό τρόπο, ξορκίζοντας στο τέλος ό,τι τους δυναστεύει.
Ένας βαρύθυμος συνταξιούχος αναγεννιέται στην θάλασσα της παιδικής του ηλικίας και μια σχεδόν συνομήλικη γυναίκα θα τον ξυπνήσει ερωτικά.
Ένα μυθικό όνομα της Αριστεράς ξυπνά από τον ύπνο και επισκέπτεται την Ελλάδα για να γνωρίσει μια πόρνη, διαψεύδοντας για μια ακόμη φορά την Ιστορία.
Ένα γυναικείο ερωτικό σύμβολο έρχεται νοητά να αποπλανήσει έναν παντρεμένο άντρα ο οποίος πάσχει από ονειροφαντασιώσεις και ιδεολογικό ψυχαναγκασμό.
Η εξαπάτηση δύο γυναικών θέτει την πίστη σε αμφιβολία.
Γυναικοκτονία από αγάπη για μια γυναίκα που ανήκει σε μπουλούκι ηθοποιών.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία και στο Ίντερνετ
Παραγγελίες: komninos.shop
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024
Διττό φύλο
Katerina Grammatikou |
Είμαι διττό. Δεν έχω γεννηθεί ακόμη, υπάρχω αμφίθυμα μέσα στο βυθό μου, ακούγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο γονιό να με θέλουν μια το ένα και μία το άλλο. Εγώ έχω όλον τον κόσμο μέσα μου. Η ενδομήτρια ζωή μου είναι κολύμπι, φαί, κλοτσιές και μπερδέματα με το σχοινί που με ενώνει με την μητέρα μου. Κάπως έτσι περνάει ο χρόνος. Σε λίγους μήνες βγαίνω.
Υπομένω τα νεύρα της μαμάς, το κλάμα της, τις
φωνές της, την μάλλον απελπισία της.
-Γιατί σε μένα Θεέ μου, λέει και
ξαναλέει.
Δεν έχω βιολογική ταυτότητα
και δεν ανήκω στο επιθυμητό δίπολο, λέει ο υπεύθυνος της γέννησής μου και η
μητέρα μου εξαγριώνεται, ακούγοντας πως όλα τα αγόρια γεννιούνται με ένα Χ Υ
χρωμόσωμα και τα κορίτσια με δύο Χ. Ξέρω καλά ότι η μητέρα μου δεν λέει
αρλούμπες με τα Χ και Υ στο Πολύχρωμο σχολείο που δουλεύει. Είναι υποστηρικτής μου, έχει κάνει αγώνες για όλους εμάς τους διαφορετικούς. Δεν ανησυχώ, για τον
γονέα Β ανησυχώ. Είναι τρομοκρατημένος και κάθε μέρα μεθούν με τη μαμά. Τη
μητέρα μου πάντως την έχω σιγουράκι για την απόφασή της. Αυτές τις μέρες όμως με
βάζει και καπνίζω περισσότερο.
Την φορά που με ζούλιξαν πρόσφατα, αισθάνθηκα το ψύχος.
-Τι με ακουμπάτε καλέ με τις χερούκλες σας; Απο ένα ένστικτο δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, κατάλαβα ότι έπαιζαν το κεφάλι μου κορώνα γράμματα.
Έχουν ένστικτα τα μωρά από έμβρυα κιόλας, ανακάλυψα. Μπορεί να γίνω ερευνητής όταν γεννηθώ.
-
Όπως ήρθε θα φύγει. Ήταν ο άλλος μου γονέας που μιλούσε.
-
Διαδικασία ρουτίνας. Ακούστηκε η τρίτη φωνή.
-
Θα πρέπει να το σκεφτώ. Ήταν η μανούλα μου. Αυτή θα
ακούσετε τους φώναζα.
Το ίδιο βράδυ με φλόμωσαν πάλι στα
τσιγάρα, το χασίς και το αλκοόλ.
Θα πάψω μάλλον να είμαι διττός, ούτε καν υπαρκτός, λόγω Διαταραχής λένε και θα σκόπιμο είναι να περάσω στην αιωνιότητα.
- καλέ εγώ δεν θέλω αιωνιότητες, μια μέρα να ζήσω θέλω, έξω στο φως, να δω πως είναι, όπως μου το περιγράφει η μανούλα μου;
Θα με κόψουν και θα με
πετάξουν στα σκουπίδια, θα εξαφανίσουν κάθε ίχνος μου. Και είχα τόση
ανυπομονησία να βγω και να χαίρομαι όταν θα με φωνάζουν Ερμή ή Αφροδίτη, δεν ξέρω
τι από τα δυο, θα το αποφάσιζαν λένε όταν έφτανε η στιγμή, αν δεν βιαστούν να με καρατομήσουν
γιατί δεν ανήκω στο δίπολο της αρμονίας, του άνδρα ή της γυναίκας.
- Αν το κρατήσουμε, η ζωή του θα
είναι μια κόλαση, στο σχολείο ο περίγελος και στην κοινωνία ο ανώμαλος. Ένα
στιγματισμένο άτομο, με πιθανές επιπλοκές και ανεπάρκειες. Γιατί να βασανιστεί;
- Προτιμότερο είναι να διακόψετε
την κύηση, νέοι είσαστε ακόμη, ακούστηκε μια βαριά φωνή από το τηλέφωνο.
Χθες γινόταν φασαρία. Ανοιγόκλειναν
πόρτες, χτυπούσαν παράθυρα, γυαλιά έσπαζαν στο πάτωμα, δονήσεις τράνταζαν το
σώμα μου. Η μητέρα μου πλύθηκε,
φρεσκαρίστηκε, έβαλε ένα απαλό άρωμα και με πήγε κάπου που έκανε πάλι πολύ κρύο.
Είμαι τεσσάρων μηνών. Σε λίγους
μήνες έρχομαι μαζί σας, αν μου το επιτρέψουν.
Αφιερώνεται σε όλα τα
ίντερσεξ μωρά της οικουμένης που θανατώθηκαν επειδή δεν συμμορφώνονταν με τα
στερεότυπα του βιολογικού τους φύλου.
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024
Στις Μπανιέρες, τα λουτρά του Ναυπλίου
Παραλία Γλώσσα Ναυπλίου.
Δεκαετία ’70. Τις ξέραμε και “Μπανιέρες” γιατί το όνομα υπήρχε από όταν θερμά
λουτρά λειτουργούσαν στο σημείο αυτό παλιότερα (μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας
του ’60). Τα ξύλινα σπιτάκια που έχουμε δει σε παλιές φωτογραφίες εμφανίζονται
αρκετές δεκαετίες πριν και στη θέση του κτιρίου που θα καθιερωνόταν ως το
«ουζερί της παραλίας» σήμερα διεκδικείται ως πολύφερνη νύφη για κοσμικό
εστιατόριο.
Στη
Γλώσσα βαπτιζόμασταν στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, άνοιγαν τα μάτια μας γεμίζοντας
εικόνες και εντυπώσεις. Ήταν τα πρώτα οικογενειακά μπάνια. Με το λεωφορείο των
δέκα. Νηπιακά, παιδικά και άπατα.
Μετά το
πέρασμα απ’ την παλιά πόλη, τα Πέντε αδέλφια και τα σκαλιά στην Πύλη της
Θάλασσας, το βαθύ μπλε, άλλοτε πράσινο, σε ξάφνιαζε. Αισθήσεις δούλευαν σε
εγρήγορση. Λαχταράς να πέσεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Κρυολουσία με κατάδυση σαν
βουτηχτάρι. Χωρίς σωσίβιο, μπρατσάκια, κολυμβητήριο. Δεν κολυμπούσαν όλοι.
Έκαναν ότι-
Στη Γλώσσα όμως κολυμπούσες ελευθέρας. Δεν ήταν Αρβανιτιά
που έτρωγες πόρτα γιατί
η ταυτότητα σε πρόδιδε ότι είσαι από χωριό.
Μούλιαζαν
τα άκρα, μελάνιαζαν τα χείλη. Κροτάλιζε ήχους απ’ το τρέμουλο η φωνή. Αφήναμε
τα τσόφλια κρυφά μήπως και μας δουν. Φόβος έκθεσης (όχι στον ήλιο). Άλλωστε
όλοι καθάριζαν αυγά στην παραλία.
Η Γλώσσα
δεν ήταν απλά μια παραλία. Ήταν ένας κολπίσκος απάνεμος στη συνέχεια της -όπως
θα μαθαίναμε αργότερα- ακτής Μιαούλη (η πασαρέλα σε συνέχεια με τις καφετέριες
και θέα το Μπούρτζι). Αβαθής θάλασσα φάνταζε έτσι που ένιωθες τα πόδια σου να
μην ακουμπούν πουθενά.
Εκεί
μαθαίναμε πρώιμα εμείς οι μικροί χρήσιμα νοήματα ζωής. Πως για να γίνεις άξιος
βουτηχτής πρέπει να ξέρεις σε ποια θάλασσα κολυμπάς, ποιος σε σπρώχνει για να
πέσεις, πόση ανάσα να κρατήσεις για να βγεις ο νικητής, όσο αντέχεις πατητή.
Προσταγές θα έσβηναν στην εκπνοή.
Να προσέχεις. Κλείσε τα μάτια, θα σε
τσούζουν, τη μύτη με τα δυό δάχτυλα, ακούμπησε την άμμο αν μπορείς και πιάσε την αχιβάδα. Αν την
ανοίξεις μόνο θα βρεις μαργαριτάρι.
Γειτονιές του Ναυπλίου
Το παλιό Ναύπλιο, είναι η τοποθεσία που όριζε την παλιά πόλη ξεκινώντας από την πύλη της Ξηράς. Τώρα πια τα τείχη δεν προστατεύουν την ιστορική πόλη και το πέρασμα είναι ελεύθερο.
Οι ονοματοδοσίες των οδών στην παλιά πόλη του Ναυπλίου ανήκουν σε ιστορικά πρόσωπα και αγωνιστές της Επανάστασης. Αν κάτι έχει ενεργό ενδιαφέρον είναι ο έρωτας του Υψηλάντη με την Μαντώ Μαυρογένους. Ερχόμενοι και οι δυο στο Ανάπλι θα σημαδέψουν έναν αδιαμφισβήτητο έρωτα με άδοξο τέλος.
Αναφερόμενη
Περιοχή Δικαστήρια-Πύλη Ξηράς-Αγιος Σπυρίδωνας, Μεγάλος δρόμος
Οι δρομόσκαλες του Αναπλιού |
Η καθολική εκκλησία Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, αλλιώς Φραγκοκκλησιά |
Οδός Συγγρού (θέση Δικαστηρίων)
Παράλληλη είναι η οδός Πολυζωίδου (συσχετίστε την με
την οδό Τερτσέτη λίγο παρακάτω).
Από την Πύλη της Ξηράς (είσοδος της παλιάς
τειχισμένης πόλης) περπατήστε την Πλαπούτα για να βρείτε την
πλατεία Αγίου Γεωργίου (Μητρόπολη), συνεχίστε την
και θα δείτε ότι προεκτείνεται σε Ιω. Καποδίστρια λόγω του Αγίου Σπυρίδωνα
(δολοφονία Καποδίστρια). Κυκλώνοντας τη γειτονιά και πριν κατεβείτε προς τον
γιαλό, σταματήστε για λίγο στην είσοδο ενός παλιού κτιρίου, επί της Άγγελου
Τερζάκη, στον αριθμό 20. Ήταν τo σπίτι του Αναπλιώτη λογοτέχνη, γιος του
δημάρχου Δημητρίου Τερζάκη. Τμήστε στην πορεία σας την Άγγελου Τερζάκη με τον
Μεγάλο δρόμο.
Οδός Δημ. Πλαπούτα: αγωνιστής του ’21 από την
Γορτυνία, Φιλικός, πολέμησε δίπλα στον Κολοκοτρώνη.
Την πλατεία Αγίου Γεωργίου κυκλώνουν παλιά επιβλητικά κτίρια. |
Στο διάβα σας συναντάται τις οδούς:
Οδός Αθ. Φωτομάρα: Ηπειρώτης αγωνιστής του
1821, μέλος Φιλικής Εταιρίας
Οδός Δημητρίου Υψηλάντη και Μαντώς Μαυρογένους: Ο αδελφός ενός πρίγκιπα
και η ελληνίδα της Τεργέστης μπλέκονται σε ειδύλλιο και ειρωνικά αυτό
μεταφέρεται μέχρι το σήμερα μέσα στα σοκάκια του Αναπλιού. Το ένα μπαλκόνι,
αντικριστά στο άλλο ξυπνούν τον έρωτα δυο αγωνιστών στα χρόνια της επανάστασης
του 1821 που δεν θα έχει αίσιο τέλος.
Το σπίτι του Δ. Υψηλάντη αντικριστά της Μ. Μαυρογένους. Έτσι γεννιούνται τα πάθη! |
Οδός Τ. Κ. Παπανικολάου (προεκτείνεται στην
οδό Καποδίστρια) : Ο Τάκης Παπανικολάου υπήρξε φιλάνθρωπος
και δωρητής του Ναυπλίου. “Ο φίλος των πτωχών” διέθετε χρήματα σε πτωχούς και
τη διαμόρφωση δρόμων.
Πάροδος Γεω. Ιατρού : δήμαρχος Ναυπλίου (εποχή
των Ναυπλιακών). Επι της Ιατρού βρίσκεται το σπίτι του Αργείου λογοτέχνη
Στέφανου Δάφνη
Πάροδος Γεω. Τερτσέτη: Μέλος της Φιλικής
εταιρίας, ιδρυτής της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Συνδέστε την ιστορικά με την οδό
Πολυζωΐδη και τη δίκη του Κολοκοτρώνη στο Βουλευτικό.
Παράλληλα, την περιοχή κυκλώνει ο πλέον πολυσύχναστος πεζόδρομος της παλιάς πόλης, πεζόδρομος, διασχίζει το κέντρο του τουριστικού Ναυπλίου.
Οδός Βασιλ. Κωνσταντίνου (Μεγάλος δρόμος)
Εμπορικός δρόμος,
πολυσύχναστος με Cafe, καταστήματα και παγωτό. είναι ο δρόμος που ξεκινά από
την Ενδεκάτη, περνά από το πάρκο και τον παλιό σιδ/κό σταθμό, συνεχίζει στην
πλατεία τριών ναυάρχων, έξω από το δημαρχείο (παλιά βασιλική κατοικία) και
διασχίζοντας την πλατεία Συντάγματος καταλήγει στην πλατεία Φιλελλήνων και στην
παραλία.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Κατερίνα Γραμματικού.
Παρασκευή 7 Απριλίου 2023
Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές: ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ, ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ Της Γκέλης Ντηλιά
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022
Ψηφιακό μελάνι
Ο παρλαπίπης απόκτησε ένα μεγάλο αδελφό το Ψηφιακό μελάνι
Παλιά κείμενα, επεξεργασμένα, νέα, άρθρα που φυλάσσονταν στο συρτάρι, στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή, εμφανίζονται με καινούρια αμφίεση.
Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα αφορά τη δημιουργία περιεχομένου.
Είναι επαγγελματικό εργαλείο στην εργαλειοθήκη του ψηφιακού marketing.
Δεν ξεχνάμε το παρελθόν μας. Από που ξεκινήσαμε και που θέλουμε να πάμε.
Το Ναύπλιο σε μια ποιητική αναδρομή
Διαθέσιμο στο Διαδίκτυο και στην πλατφ...
-
Η στοά του Ναυπλίου βρίσκεται μεταξύ της παρόδου της Λεωφ. Αμαλίας, Σιώκου και της Βασιλέως Κωνσταντίνου ή Μεγάλος Δρόμος. Στην καρδιά της...
-
Ο παρλαπίπης απόκτησε ένα μεγάλο αδελφό το Ψηφιακό μελάνι Παλιά κείμενα, επεξεργασμένα, νέα, άρθρα που φυλάσσονταν στο συρτάρι, στον σκληρ...
-
Ήρθαν και πάλι εις την πόλη. Ήρθαν και πιάνω να διαβάσω ξανά τον Δον Κιχώτη. Τον βλέ π ω να σηκώνεται α π ’ τα βιβλία και αλλ...