Katerina Grammatikou Ε ίμαι διττό. Δεν έχω γεννηθεί ακόμη, υπάρχω αμφίθυμα μέσα στο βυθό μου, ακούγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο γονιό να με θέλουν μια το ένα και μία το άλλο. Εγώ έχω όλον τον κόσμο μέσα μου. Η ενδομήτρια ζωή μου είναι κολύμπι, φαί, κλοτσιές και μπερδέματα με το σχοινί που με ενώνει με την μητέρα μου. Κάπως έτσι περνάει ο χρόνος. Σε λίγους μήνες βγαίνω. Υπομένω τα νεύρα της μαμάς, το κλάμα της, τις φωνές της, την μάλλον απελπισία της. -Γιατί σε μένα Θεέ μου, λέει και ξαναλέει. Δεν έχω βιολογική ταυτότητα και δεν ανήκω στο επιθυμητό δίπολο, λέει ο υπεύθυνος της γέννησής μου και η μητέρα μου εξαγριώνεται, ακούγοντας πως όλα τα αγόρια γεννιούνται με ένα Χ Υ χρωμόσωμα και τα κορίτσια με δύο Χ. Ξέρω καλά ότι η μητέρα μου δεν λέει αρλούμπες με τα Χ και Υ στο Πολύχρωμο σχολείο που δουλεύει. Είναι υποστηρικτής μου, έχει κάνει αγώνες για όλους εμάς τους διαφορετικούς. Δεν ανησυχώ, για τον γονέα Β ανησυχώ. Είναι τρομοκρατημένος και κάθε μέρα μεθούν με τη μαμά....