Less is more

της Κατερίνας Γραμματικού

 

Η παρατεταμένη παραμονή μας στο σπίτι λόγω πανδημίας, μας ξαναφέρνει κοντά σε αξεπέραστες συνήθειες, όπως εκείνες που εκπολίτισαν τον άνθρωπο μα στην πορεία, η οθόνη ήταν αυτή που κέρδιζε έδαφος κατά κράτος. Οι ακροάσεις ραδιοφώνου, από το πιο αγαπημένο πιστεύω μέσο ενημέρωσης διαχρονικά (που ίσως και να μην ξεπεραστεί ποτέ) όπως και το βιβλίο, θεωρητικά είναι συνήθειες που για όσους δεν τις άφησαν ποτέ, μπορεί να επανακάμψουν.

Διάλεξα τις εκδόσεις Κομνηνός για να μιλήσω για βιβλία. Σήμερα μάλιστα, που αρκετός λόγος γίνεται για το αν πρέπει να ανοίξουν τα βιβλιοπωλεία, όταν τα πάντα κλείνουν και παρότι σε κάποιους μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο, η ανάγκη διαβάσματος, όσο κι αν αμφισβητείται ως συνήθεια (άλλωστε πολύ σοβαρά πράγματα αμφισβητούνται σήμερα), στ’ αλήθεια υπάρχει.

 

Είναι βιβλία από εκδόσεις που δεν θα παρουσιασθούν εύκολα σε ευρείας κλίμακας έντυπα ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παρόλαυτά, διαγράφουν τη δική τους αθόρυβη - κρυφή- τροχιά, ενώ αγαπήθηκαν από «συγκεκριμένο» αναγνωστικό κοινό. Ίσως, η μικρογραφία αναφοράς τους, να συνάδει με τις underground παραγωγές, τον εναλλακτικό κινηματογράφο και τη μουσική σκηνή, τις παραγωγές χαμηλού budget, που η συμβολή τους στην τέχνη κάθε άλλο παρά αμελητέα μπορεί να θεωρηθεί.

 

Οι συγγραφείς των εκδόσεων Κομνηνός (στην εκδοτική που προσωπικά έχω εκδώσει το βιβλίο μου Μικρές Πλάνες, 2020), ενώνουν με τις ιστορίες τους μακρινές περιοχές της Ελλάδας, μιας και πολλοί από αυτούς ζουν πέραν του Αττικού πεδίου.

 

Τις μικρές εναλλακτικές εκδόσεις να ναφέρω ότι τις χαρακτηρίζει η ατομική δοκιμασία του ίδιου του δημιουργού, στο να προωθηθεί το έργο του και να αναγνωριστεί, ή και καταξιωθεί πέραν του στενού, άλλοτε «επαρχιακού», λιγότερο πάντως εκκοσμικευμένου Αθηναϊκού κατεστημένου, καθιστώντας τον λιγότερο ευνοημένο, έναντι των δημιουργών μεγάλων εκδοτικών οίκων. Εκδοτικά πάντως, συνδράμουν στο να απαντηθεί το αόριστο ερώτημα που πλανάται : τι είναι καλό βιβλίο (και ποιοι διαβάζουν).

Το λίγο μπορεί να σημαίνει τελικά πολλά περισσότερα.

Αναφέρω κάποιους τίτλους που τυχαίνει να τους έχω διαβάσει, όπως:

 Πως έλυσα το μυστικό το μεγάλο μυστήριο του Λευτέρη, της Αλεξάνδρας Κόλκα

Τα δάκρυα του φοίνικα, του Γιάννη Βλαχάκη

Tο σπίτι της Μελισσάνθης, Πασχαλιάς Βαρύτη-Κουμπλή

Φιλίπε το κλειστοφοβικό μυρμήγκι, της Φωτεινής Βαβουράκη

Αγάπης ραγίσματα, της Βιργινίας Μάρκου

O Τζόνι ξύπνησε, του Κώστα Τζατζάνη

Ο φουσκάκι Τάκη στο ξέφωτο του δάσους, του  Νίκου Παπανικολάου

Ποτέ δεν είχαμε χρόνο, της Μαρίας Φωτοπούλου

Το ταξίδι του έρωτα, του Βασίλη Σαμοΐλη

Μπορείτε να παραγγείλετε τα βιβλία των εκδόσεων Κομνηνός (www.komninosbooks.gr) 

στο τηλ. 2130434485,

μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος στο 6944799607

στο email:  komninosbooks@gmail.com

ή με αντικαταβολή στη Speedex courier (ελ. χρέωση 4€ και για τρείς τίτλους και πάνω δωρεάν τα μεταφορικά).

 

 

Αρβανιτιά

 

Αρβανιτιά προς Καραθώνα, Κυριακή μεσημεράκι

 

Ηλιοστάλακτη μέρα. Αφήσαμε πέρα τη μοναξιά, την αστυνόμευση, λόγω μετάδοσης του ιού, δεμένη στις απαγορεύσεις. Μερέψαμε από την ομορφιά. Μοναχικά κυκλάμινα στο διάβα μας. Κάππαρη αγκαλιασμένη με θάμνους. Σεμνά μικροκαμωμένα κρινάκια, νεογνά φραγκόσυκα, ετοιμάζονται να θεριέψουν μπρος στην επιβολή του βράχου. Ασημένιες αχτίδες λαχταρούν την ένωσή τους με τη γη ….. ξύλα γλυπτά κάτω στην ακτή, κάποτε βλάσταιναν κι ανθούσαν, αποκαμωμένα πια, μετά από τις οδύνες μιας θάλασσας που τα ξέβρασε.

Έντομα, τερετίσματα, άνθη. Το ασβεστωμένο εικονοστάσι. 

                                      (Η εμφάνισή της έγινε θέμα φωτογράφισης εκείνη την στιγμή για πολλές μηχανές.)

Στο συναπάντημα, γνωστοί και φίλοι περιπατητές. Πιάσαμε κουβέντα και βρήκαμε πάλι το βηματισμό μας. Πιο πέρα λιγοστοί τολμηροί αναρριχητές. Σταθήκαμε να τους παρατηρούμε να γαντζώνονται γερά για να ανέβουν τους βράχους. Με την λαχτάρα της κορυφής για προσμονή, έτσι όταν πιάνεσαι από τις φυσικές σκαλωσιές, που κι αετοί στέκονται σε αυτές, των προηγούμενων την θέληση ακολουθούν για να την κατακτήσουν.

Ξεμακρύναμε κι άλλο ανέμελα.