O Παρλαπίπης

γιατί να μοιάζουν τόσο;;  τυχαίο είναι; επέλεξα αυτό το μοντάζ φωτογραφιών όταν καθάριζα ένα αθώο αγγουράκι κι ανοίγοντας τον Η/Υ μου ήρθε στο μυαλό ένα αθώο σηματάκι και δεν ξέρω πως και τι έγινε και τα πάντρεψα. Έτσι εντελώς αθώα! ΥΓ. Ουδεμία παρέμβαση έγινε στις φωτογραφίες, πέραν του μοντάζ!  ...αγγουράκι για την όρεξη , αν δεν έχετε!!

                                                                                             

στον αδελφό μου! που αν και ζωντανός...... http://www.youtube.com/watch?v=C1KtScrqtbc

εξαιτίας της εργαστηριακής μαγειρικής που μου ξύπνησε μνήμες επιμνημόσυνης μαγειρικής μα καθόλου haute cousine σε αντιπαράθεση  με τη Νέα Μαγειρική και Μοριακή γαστρονομία αντιπαραθέτω τη Μνημοσύνη της παιδικής μου ηλικίας, της πιο αξιόλογης περιόδου (μαγειρικής) μνήμης καθώς, δίχως να έχουμε στο σπίτι μας "φορμάικα" ( που ήταν το όνειρο της μητέρας μου), χα,χα γίνονταν θαύματα! Συγκρίνοντας τις πατάτες τηγανιτές με το άρωμα του γιασεμιού έξω απο το παράθυρο, την αρπερόριζα που χύνονταν έξω απο την γλάστρα και τα βερύκοκα στο καφάσι που μόλις είχαν καταφτάσει απο το άλλο χωριό παραθέτω (από βιβλίο που διάβασα πρόσφατα) μερικά δημιουργικά πιάτα επωνύμων μαγείρων που τις θεωρώ το λιγότερο  επιδειξιομανία  .... καπνιστός αέρας με λάδι και αλάτι,;;; παγωμένο νερό από μούρα με καπνό και χαβιάρι από μούρα και χαρτί λουλουδιών , μπαλόνι από γκοργκοντζόλα, ;;;;  μούμια μπαρμπουνιού , ;;;; ραβιόλια με "μιμητικά" φιστίκια (mimetic nauts) ;;; παγωμένος αέρ

στα 1600 μ. πετώ ιδανικά , πιο χαμηλά απο ότι ξεφεύγω άλλες φορές, παλεύω τον άνεμο πιο σοβαρά συναγωνίζομαι  τα ύψη με βαση το ύψος μου,  ζυγίζω  καλύτερα τις δυνάμεις μου, δίχως να χρειάζομαι πολύ οξυγόνο μαθαίνω να αντέχω σαν τον δύτη σε μακροβούτι..   Μαιναλο

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος. Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα. Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ, πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί; Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Ἀλλὰ μεθύστε. Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ, μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας, ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο, ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ, ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι, καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, θὰ σᾶς ἀπαντήσουν: -Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε! Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπή! Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει. Πηγή: www.lifo.gr μεθύστε ένα ποιήμα του μπωντλαίρ Πηγή: www.lifo.gr μεθύστε ένα ποιήμα του μπωντλαίρ Πηγή: www.lifo.gr

Ετοιμάζω, εδώ και αρκετό καιρό, έναν εναλλακτικό οδηγό για "τουρισμό" / περιήγησης . Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα με επηρέαζε τόσο πολύ ένα - ιερό για μένα - πρόσωπο που δεν γνώρισα ποτέ τετ-α-τετ, όπως του Λακαριέρ. <<<<<<<<Για λίγα λεπτά δείτε το video ως μια μικρή γνωριμία.