outdoor Magazine

Outdoor magazine by Katerina Grammatikou

Αφιέρωμα για την ημέρα Ψυχικής Υγείας

Ελευθερία στα όνειρα; Η αθέατη απειλή.

«Ιδές, και εις τα ονείρατα ομογνωμούμε, καθώς εις τη θέληση και εις όλα τ ‘άλλα έργα».

Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Διονύσιου Σολωμού

Κατερίνα Γραμματικού 

Ο πόλεμος των εικόνων, η πληθώρα πληροφοριών που εμπεριέχουν το «κακό», η υπολανθάνουσα αισθητική ως απόρροια κι όχι ως άποψη, προβάλουν στέρηση ελευθερίας, κατάσταση συλλογικής απειλής για τον υπεξούσιο πολίτη. Απειλή που τρυπώνει ακόμη και στον ύπνο του.

H αισθητική καλλιέργεια έχει άμεση σχέση με την ελευθερία (Charlotte Beradt).

Στα όνειρα του «Ανθρωπάκου» (βλ. Βίλχεμ Ράιχ) χοροπηδούν συστημικά στοιχειά εισβάλλοντας υποδόρια ως γραφειοκρατία δημοσιοϋπαλληλικού μηχανισμού και ως οι κρατικές διατάξεις (μια μορφή σαδισμού και υποταγής). Εισβάλλουν ως απαγορευτικά μέτρα που στοχεύουν πάντα στην ελευθερία του Άλλου (μορφή ενοχοποίησης και τιμωρίας ταυτόχρονα με κατάργηση του Εγώ), προβάλλουν και ως ψευδο-ανταποδοτικά μέτρα (μορφή ταπείνωσης και εξευτελισμού). Αυτές οι μικρές και αθώες απειλές του ολοκληρωτικού Μας καθεστώτος σφυρηλατούν εκκωφαντικά το ασθενικό προφίλ, διαπλάθοντας παράλληλα συνειδήσεις.

Θεωρείται δεδομένο το να νοιώθει κανείς ασφαλής

κλειδαμπαρωμένος ενώ τα πάντα παραμένουν ορθάνοικτα.

Ακόμη κι ένας «νόμος περί κατάργησης των τοίχων» (Charllote Beradt) δεν θα σήμαινε τίποτα παραπάνω από ότι ήδη έχει συμβεί.

Tαξίδι στο υποσυνείδητο

Τα σπίτια δεν είναι ιδιωτικοί χώροι. Κι αν κάποιος παραμένει αδιάφορος κι απόμακρος από τα κοινά και τα καθημερινά, είναι σα να ζει στο βυθό της άγνοιας, νομίζοντας ότι έτσι κερδίζει την ελευθερία. Παραμένει ευτελής παρουσία άνευ βούλησης, έρμαιο καταστάσεων και Πολιτικών.

Από τους Ελεύθερους πολιορκημένους, Διονυσίου Σολωμού

«Άγγελε, μόνο στ’όνειρο μου δίνεις τα φτερά σου;»

Ας συνεχίσει ο «Ανθρωπάκος» μας να ονειρεύεται λέφτερος, προτροπή του Γ’ Ράιχ που ηχεί ακόμη στα αυτιά μας - παρότι διαψεύτηκε - όταν, μιλώντας για τον πολίτη έλεγε, πως είναι ελεύθερος μόνο στα όνειρά του. Αλλά ακόμη και ο ύπνος παύει να είναι ιδιωτική υπόθεση.

Ολοκληρωτισμός και τότε και τώρα έχει εισβάλει στα όνειρα, στο ωραιότερο έργο που παίζουμε ακούσια ως προϊόν μυθοπλασίας, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να καταστούν απειλή: αν δεν υπήρχε λογική στα όνειρα (βλ. Φρόυντ), ούτε ανηθικότητα στον διαπραγματευτή ονείρων (μέσω ψευδο-αγαθών ικανοποίησης τεχνο-αναγκών), ούτε στον προπαγανδιστή Πολιτικό, ούτε στους φυλετικούς και διαφυλετικούς υπαινιγμούς περί ανωτερότητας και κατωτερότητας, αλλά μέσω αφυπνισμένης συνείδησης. Αλλά αυτή είναι επικίνδυνη, γι’ αυτό καλύτερα να κοιμάται αλλά να ξεσπά και να νοσεί κανείς.

Θα χρειαστεί λίγος κόπος παραπάνω για να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στο καθεστώς όπου συνηθίσαμε «την ελευθερία να είναι βάρος και την ανελευθερία ανακούφιση» (Charlotte Beradt ).

 Ονειροκρίτης του Αρτεμίδωρου Δαλδιανού (ή Ονειροκριτικού) από τον οποίο επηρεάστηκαν Φρόιντ και Γιούνγκ.

Από τα αρχαιότερα βιβλία ονείρων 13^ου αι. π.Χ. γραμμένο σε ιερατική γραφή …προσέξτε ότι τα κακά όνειρα γράφονταν με κόκκινη χρώμα! 

Ένα όνειρο χρειαζόμαστε να πιάσουμε σε ονειροπαγίδα σκλάβους πολιορκημένους που θα το ερμηνεύσει αυστηρά ονειροκρίτης από το δικό μας Καζαμία.

                        BonsaiStories  

“Γυναίκα πίσω από την κουρτίνα “

Εκατόν τριάντα επτά μέρες. Τόσες είχαν περάσει μέχρι τη μέρα που έφυγε. Τις μετρούσε μία μία η Λουκία πίσω από την κουρτίνα του καθιστικού. Από εκεί παρακολουθούσε κι όλες τις κινήσεις της αυλής στο γειτονικό σπίτι. Τον αισθανόταν και τον αφουγκραζόταν σιωπηλά. Είχε ως φαίνεται κι αυτή τις ενοχές της.

Μήπως ήταν αυτή που έσερνε τα καράβια στις ακτές; Ή μήπωςαυτή βαστούσε τις άγκυρες, μη τυχόν και σηκωθούν και μαζί με τα καράβια λυθούν και συνειδήσεις;

Ίσως, σκεφτόταν για να δικαιολογηθεί, πως κάπως έτσι θα΄φτασε και τούτος: δούλος μαζί με Άλλους, στοιβαγμένος στα αμπάρια κάποιας γαλέρας, σε μια τριήρη μέσα κιέτσι να βρέθηκε εδώ, όμοια όπως του’ τυχε του έρμου Οδυσσέα, άγρια να περιπλανηθεί, μα να σωθεί. Μπορεί και να ξέχασε ο καπετάνιος πανιά να αλλάξει κι αυτά από αντανάκλαση πήραν το χρώμα του δέρματος των Ξένων επιβαινόντων.

«Οι φουρτούνες και οι θάλασσες τελειώνουν στις ακτές, εκεί που οι άνθρωποι θεριεύουν»της έλεγε ο άντρας της Λουκίας. Καπετάνιος ήταν αλλά έφυγε αιφνιδιαστικά. Έτσι κατέληξε μονάχη, παρέα με τις γάτες’ θα΄ ναι καμιά πενηνταριά, αν και κάθε πρωΐ που της μετράει δείχνεινα αναρωτιέται αν βγάζει τον ίδιο αριθμό.

Ήταν βέβαια που δεν τον είχε δει κι άλλος κανείς. Υπήρξε μόνον για αυτήν, την γυναίκα πίσω από την κουρτίνα. Οι δυό τους γνωρίζονταν καλά. Ο άντρας έφερε πάνω στο σώμα του μια ολόκληρη θρησκεία, μια γενιά, ένα έθνος, μα το πιο σπουδαίο, τη θεάρεστη φιγούρα μιαςγυναίκας κι ένα σπαθί ολόρθο που μ’ αυτό θα τιμωρούσε την όποια λαβωμένη τιμή της. Αυτή όμως θέλησε να ακολουθήσει στρεβλά ή μοιραία το δρόμο των γοργόνων στην αυταπάτη του βυθού πέφτοντας…το σπαθί μαζί και το χέρι του λυπημένου άντρα σκούριασε κι άχρηστο παρέμεινε στο θηκάρι.

«Γεμίσαμε μούσκουλα και οι γάτες δεν λένε να κάνουν προκοπή όσο τα καλομαθαίνει η διπλανή».Την άκουγε να εναντιώνεται συνεχώς η Κυρία Μερόπη κάθε φορά που έβγαινε στην πίσω αυλή της διπλανής μονοκατοικίας, σύζυγος καθηγητή και μητέρα τριών παιδιών. Πολλά πολλά όμως δεν είχανε μεταξύ τους οι γειτόνισσες.

Δεν ήξερε άλλος κανείς ότι από το φαΐ για τις γάτες, μερίδιο στη χόρταση είχε και μια ανθρώπινη ψυχή.

Ήταν από κείνες τις μέρες που η Λουκία δεν κρύφτηκε πίσω από την κουρτίνα να τον παραφυλάξει. 

Κάποιος σαν να την καταδίωκε και της έστησε πλεκτάνη και η Λουκία εξαφανίστηκε για τρεις ολόκληρες μέρες. Είχε μια πέτρα σφηνωμένη στο κεφάλι της, βαλμένη από Ερινύες. Ημικρανίες τις λένε οι άβουλοι τις ανάξιες λόγου σκέψεις. Οι ίδιες θα την παρηγορούσαν, γιατί πως αλλιώς θα ανέχονταν να υποφέρει μέσα της ζώντας έτσι αμέτοχη στον αθέατο κόσμο.

Είπαν. Αλλοδαπός καταζητούμενος ετών 35 βρέθηκε νεκρός από ποντικοφάρμακο σε προάστιο σήμερα το μεσημέρι.

 Γραμματικού Κατερίνα

Παραμύθι σε παραλλαγή

Πατήστε εδώ και φτάσατε στο μύθο
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1367 

σκέψεις για τα ύψη

Kοπιάζεις πάντα για να ανέβεις, θεωρώντας πως το κατέβασμα θα είναι τσουλήθρα. Ξεγελάστηκες.

Ανεβαίνεις γρήγορα όταν δεν γλιστρά το έδαφος. Πρόσεχε στο χαμήλωμα.

Προσοχή στα απότομα ύψη που δεν έχεις να βάλεις πουθενά γάντζο.

Η πρόκληση βρίσκεται στο έδαφος, από κει που θα εκτιναχθείς. Σεβάσου το.