Πως σε πιάνει πονοκέφαλος επειδή ήθελες να κάνεις ποδήλατο

 Με το ποδήλατο στην πόλη (παρότι τυχαίνει να ζω στο - κατά τα άλλα- όμορφο Ναύπλιο) δεν μπορείς εύκολα (χαλαρά  και ανέμελα) όλες τις ώρες και μέρες να κινηθείς στους δρόμους και τα στενά του. Με τα πόδια σκοντάφτεις παντού - ακόμα και στα πεζοδρόμια, που είναι πλέον μηχανοδρόμια (λέγεται και αλλιώς αυτό: πως ένας ορθοπεδικός έχει πάντα δουλειά ). Με το αυτοκίνητο πάλι, δεν βρίσκεις να παρκάρεις και δεν είσαι ούτε φανατικός του δίτροχου. Ο καναπές σε κούρασε και η τηλεόραση δεν έχει τίποτα. Τι κάνεις;
Καταρχήν ονειρεύεσαι. Είσαι πάνω σε ένα ποδήλατο σε μιά ονειρεμένη πόλη και κανένας δεν σου χτυπά τα νεύρα στο κεφάλι. Όλοι και όλα συμβάλλουν στο να έχεις μιά ήσυχη και μία όπως σου αρμόζει, φυσική κατάσταση, ώστε να αναγεννιέσαι από τις σκοτούρες της ζωής. 
Αλλά δεν είναι έτσι ή, κάπως έτσι. Γιατί οι νοήμονες φρόντισαν να σε ξυπνούν όταν χαζεύεις και ονειροπολείς (ακόμα και πάνω στο ποδήλατο) και να σε κοιμίζουν όταν σκέφτεσαι και δυσπιστείς με τις ανόητες υποδείξεις, κανονισμούς και ρήτρες Τους. Κάτω το κεφάλι, ψηλά το εθνικό φρόνημα!
Συνεχίζω να κάνω ποδήλατο ως αειθαλής ονειρευτής. Για να στήνω ειρηνικά οδοφράγματα εκεί που οι άλλοι δεν ονειρεύονται και να οχυρώνομαι με περιφρόνηση στον καναπέ μου προσπαθώντας να προστατευτώ από τις υποδόριες κατευναστικές ενέσεις Τους. Αυτές που προβάλλονται για αντισταμινικά, προκειμένου να προκαλέσουν γενική καταστολή. Και τότε ακούω να χορεύουν μέσα στο κεφάλι μου οι ηρωικοί σατανάδες που κλήθηκαν να διοριστούν πολιτικοί. Να φωνασκούν δυνατά εμπρός μου. Τι δυνατός πονοκέφαλος με πιάνει πάλι.

ΥΓ. Με αφορμή τον πονοκέφαλο μιας φίλης.

Κ. Γραμματικού
Ναύπλιο , Οκτ. 2015


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Εικόνα
ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΤΙΣΜΑ=ΤΟ ΕΡΕΙΠΙΟ: ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 20ου αιώνα (G. Wajcman) Ερείπια της νήσου Άνδρου ΕΡΕΙΠΙΑ ΖΩΗΣ Ερείπια από πέτρα , άμμο, χώμα και νερό… Ερείπια ψυχών, ερείπια γένους αρσενικού , γένους θηλυκού… Σας Παρακαλώ,κληρονόμους,εργολάβους, μην τα γκρεμίσετε. Δήλώνουν την ιστορία μας ετούτα τα εναπομείναντα υλικά, είναι χρονικά σημάδια ετούτες οι πληγωμένες πέτρες , οι γκρεμισμένοι και φθαρμένοι τείχοι,οι ξεθωριασμένοι σοφάδες . Σπίτια ανοίκεια πλέον, συστατικά τέτοια αλλά που μαρτυρούν περασμένες ζωές , μιλούν για ανείπωτες ιστορίες : για σώματα που έζησαν κι ανδρώθηκαν μέσα στα ντουβάρια, για γενναίες ψυχές που δοξάστηκαν, για μαχαίρια που κράτησαν άνθρωποι και δίκασαν τις χαμένες τιμές σε αδικαίωτα πάθη, για δειλές υπάρξεις που κρύβονταν στους τείχους των φόβων τους ενώ η μιλιά τους από ντροπή δεν ήχησε έξω απ'αυτά, αφού την δύναμή τους δε μέτρησαν ποτέ και με τον κόσμο δεν τα βρήκαν, για ανθρώπους αγνούς με τη σιωπή τους συντροφιά έκαναν προσευχές δίνοντας άφεσ
Διαβάστε περισσότερα

Άργος: Μια πόλη κάποτε, σήμερα

Εικόνα
  Η π ρωινή π ληθωρική εικόνα της ε π αρχίας γεμίζει από θορύβους , κόρνες , εκνευρισμό . Η ασταμάτητη κίνηση στους δρόμους κάνει το κέντρο αδια π έραστο , ειδικά από άτομα τρίτης ηλικίας ή με ανα π ηρία . Όλα σε αυτήν την π όλη π εριστρέφονται αέναα γύρω α π ό την π λατεία σε φυσική εντρο π ία . Λες και ο ομφάλιος λώρος να α π οζητά να α π οκο π εί α π ό την π όλη π ου τον γέννησε μα αυτή να αντιστέκεται σθεναρά . Το αρχαίο Άργος , η αρχέγονη π όλη των Πελασγών , η π ολυδίψια π ολιτεία των Αργείων , η ιερή π όλη του Ίναχου , του Περσέα , του Δαναού , ανέκαθεν υ π ήρξε κέντρο και πέρασμα του οδικού Μυκηναϊκού δικτύου . Το Φορωνικό Άργος φωνάζει α π ό π αντού π ως νοσταλγεί .   Μέσα α π ό τα ανοικτά αρχαιολογικά του σκάμματα π ου μοιάζουν π ληγές , γύρω α π ό τον εντυ π ωσιασμό του Σερα π είου , το θέατρο με τα σκαλάκια του σε μεταφέρουν στα μοναστήρια και τους λοφίσκους , τα περίτεχνα
Διαβάστε περισσότερα

Η στοά του Ναυπλίου

Εικόνα
  Η στοά του Ναυπλίου βρίσκεται μεταξύ της παρόδου της Λεωφ. Αμαλίας, Σιώκου και της Βασιλέως Κωνσταντίνου ή Μεγάλος Δρόμος. Στην καρδιά της παλιάς πόλης, στα βήματα των επισκεπτών που βιάζονται ανάμεσα στα σοκάκια της, φαντάζει αθέατη, στοιχειοθετεί ωστόσο ένα κρυμμένο αφήγημα και μια αφορμή, περνώντας από μέσα να βγεις νοσταλγικά στο σήμερα. Η τοπογραφία αυτής της γειτονιάς τα τελευταία εξήντα χρόνια τουλάχιστον, όριζε κάποτε το κέντρο της αγοράς της πόλης: ψαραγορά, μανάβικα, κατεψυγμένα, κρεοπωλεία, μπακάλικα. Κάτι σαν μια μικρή Αιόλου του Ναυπλίου ήταν. Ξεκινώντας από τα καταστήματα που υπήρχαν εντός στοάς, το πιο γνωστό ήταν το ουζερί του Τσικόπολου, το ραφείο του Κατσαρού, ο κομμωτής ο Μίμης Καλογερόπουλος είχε το κουρείο του εδώ, το δικηγορικό γραφείο του Μίμη Γκιόλα και στη γωνία βγαίνοντας προς τη Σιώκου, εδώ που σήμερα είναι το Bizart με αφίσες, πίνακες ζωγραφικής και είδη δώρων του Σταύρου Παπαϊωάννου ήταν παλιότερα το εργαστήριο με εκκλησιαστικά είδη και κορνίζες του Αλέκ
Διαβάστε περισσότερα