Αφιέρωμα: Θεατρικές παραστάσεις Ναυπλίου
Σε αναφορά με τις παραστάσεις που κατά καιρούς «ανεβαίνουν» από το θέατρο του Ναυπλίου , ένα θέατρο δίχως ταυτότητα, όνομα και αριθμό , που ότι προσφέρει καταβροχθίζεται από τους πεινασμένους του θεάματος πολίτες του Δήμου (και όποιων άλλων εγκαίρως το μαθαίνουν), παραθέτω κάποια απλά και κατανοητά κείμενα και σκέψεις.
"Ο σκηνοθέτης ", όποιος είναι ή θέλει να λέγεται έτσι έχει σοβαρή ευθύνη ( σε βιβλίο του ο Ραφαηλίδης προτιμά την αμερικανιά του Διευθυντή – Director- )και το προτιμάμε κι εμείς- εξάλλου ο όρος «σκηνοθέτης» έχει εκφυλιστεί. Ακούμε συχνά , σκηνοθέτησε το έγκλημα, σκηνοθεσία η συμπεριφορά του , τα είχε σκηνοθετήσει όλα προκειμένου να με διώξει…..κλπ.κλπ.) και είναι αυτός που "παίρνει θέση στη διαδικασία του ανεβάσματος ενός έργου. Δεν καλείται να λύσει τα τεχνικά προβλήματα (αλλοίμονο! γι’ αυτό υπάρχουν οι σπουδαγμένοι) , για το πότε θα μπει ή θα βγει από την σκηνή ο ηθοποιός , για την ροή του διαλόγου , την αλλαγή και την χωροταξία της κάθε σκηνής, αλλά επιτελεί τη συνειδητή ερμηνευτική παρέμβαση ως δημιουργού , όπου η οπτική του για το έργο είναι η σφραγίδα της παράστασης" [από εκπαιδευτικό υλικό θεατρικής παιδείας, Κακουδάκη –Απέργη].
[Παρένθεση: Ο σκηνοθέτης δεν είναι(μπορεί να είναι και να μην είναι) ταυτόχρονα διασκευαστής, αν όχι διασκεδαστής , δεν αρκεί (όπου επαρκεί) να είναι και μεταφραστής , σκηνογράφος και γιατί όχι θα μου πείτε και οτιδήποτε άλλο σχετικό με την θεατρική παράσταση, επειδή πιάνουν τα χέρια του και θεωρείται πολύ ικανό άτομο, παρά μόνον αν μιλάμε για διάνοια , θέμα χαρισματικού ατόμου. Πάντα θα υπάρχουν πάρα πολλά ικανά ή και ικανότερα μεταξύ τους άτομα, που όταν όμως είναι μόνιμα σε αδράνεια και δεν θα δράσουν ποτέ παρά μόνον αν συγκριθούν ή δοκιμαστούν τότε μοιραία θα αναμένουμε τα προβλεπόμενα κάθε φορά .….]
Συνεχίζουμε «Η συνεισφορά της σκηνογραφίας στο θέατρο είναι η απόδοση της δράσης και των νοημάτων του έργου στην εικαστική γλώσσα» (Ελένη Βακαλό).
Υπάρχει και η άποψη που συμπληρώνει τα παραπάνω « όταν μπορώ να πάρω οποιονδήποτε άδειο χώρο και να τον ονομάσω γυμνή σκηνή » [Πίτερ Μπρούκ].
Ηθοποιός : εντάξει σημαίνει φως , το ξέρουν όλοι . «Δίχως αυτήν τη λέξη δεν θα υπήρχε καμιά άλλη στο βιβλίο τούτο, γιατί το πρωτοκύτταρο της θεατρικής τέχνης είναι ο ηθοποιός» (Αλ. Σολομός από το θεατρικό λεξικό).
«Το θέατρο είναι το παιχνίδι που δημιουργεί μέσα στο χώρο τη ζωή , χρησιμοποιώντας ως μέσο το ανθρώπινο Ον» (Ζαν Λουί Μπαρρώ).
«Το θέατρο είναι μια θεότητα ή να θέλετε , ένα τέρας με δυο κεφάλια» [Ερμάν Κλοσσόν].
Στα παραπάνω δεν αντιτάσσεται η άποψη που λέει ότι «Στο σύγχρονο θέατρο δεν αρκεί πλέον η παρουσία ενός λαμπερού πρωταγωνιστή για να έχουμε μια ενδιαφέρουσα παράσταση . Το ζητούμενο είναι η σωστή εκμετάλλευση όλων των δυνατοτήτων του θεατρικού κόσμου και η σωστή δοσολογία τους» [Χαρά Μπακονικόλα].
ΥΓ. Κατεπείγον : Αναδιανομή ρόλων.
SOS Παιδικό θέατρο.
Στην φωτογραφία :Η Κλυταιμνήστρα σκοτώνει την Κασσάνδρα (περ. 430 π.Χ. από παράσταση σε αγγείο εμπνευσμένο από τον κύκλο της Ορέστειας).
