Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2009

Το δέμα

ΤΟ ΔΕΜΑ ……Αμέρικα, Αμέρικα Η Αμερική δεν συμβολίζεται μόνο με το άγαλμα της Ελευθερίας και τους πύργους της. Είναι οι άνθρωποι και οι μνήμες τους. Για μένα τα δέματα απ' τον θείο ήταν η Αμερική. Ο ίδιος γινόταν το σύμβολο μιας «μεγάλης» χώρας, σύμβολο της ελευθερίας μέσα από τα υλικά και τα άυλα πράγματα που   διακινούσε στοργικά . Μετανάστης στην Αμερική του ’60 είδε πολλά. Είδε σε σινεμασκόπ προέδρους να αλλάζουν, να ετοιμάζουν πολέμους,  να σκοτώνονται. Είδε το όνειρο από κοντά! Συνέχιζε πάντα αέναα να διακινεί δέματα προς τους συγγενείς στη μητέρα πατρίδα. Το δέμα ήταν ολόκληρο εμπόρευμα. Ένας θησαυρός για τη δεκαετία του ’70 από οδοντόπαστες (Kolynos ή Golgate), καραμέλες, τσίχλες, ρούχα φορεμένα ή αφόρετα, υφάσματα, χαβανέζικα πουκάμισα, μέχρι αλεύρι και οδοντογλυφίδες! Ολάκερη η Αμερική σ΄ένα πακέτο μέσα. Στοιβαγμένα όπως ήταν για μέρες πολλές μέχρι να διασχίσουν τον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο, τα υφάσματα κα τα μικροπράγματα, όλα εκείνα τα αγαθά του πλεονάσματος του
Εικόνα
Ο Ποιητής και η Μούσα Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη, κ' εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής; Μάταιοι είν' οι λόγοι μου• της λύρας μου οι ήχοι αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς. Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω, όνειρα είν', αισθάνομαι, η δόξα κ' η αρετή. Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ' όπου ατενίσω, κ' επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί. Η γη 'ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία. Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν' εικών. Έρωτα ψάλλω και χαράν. Αθλία παρωδία, αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών! ΕΡΑΤΩ Η ΜΟΥΣΑ Δεν είσαι ψεύτης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί μόναι γνωρίζουν τ' αληθές, και εις αυτόν τον βίον οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί. Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων είσαι - χρυσή υπόσχεσις και άνωθε
Εικόνα
Χανόμαστε!!!