ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΚΤΙΣΜΑ=ΤΟ ΕΡΕΙΠΙΟ:

ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 20ου αιώνα (G. Wajcman)

Ερείπια της νήσου Άνδρου

ΕΡΕΙΠΙΑ ΖΩΗΣ
Ερείπια από πέτρα , άμμο, χώμα και νερό…
Ερείπια ψυχών, ερείπια γένους αρσενικού , γένους θηλυκού…

Σας Παρακαλώ,κληρονόμους,εργολάβους, μην τα γκρεμίσετε.
Δήλώνουν την ιστορία μας ετούτα τα εναπομείναντα υλικά, είναι χρονικά σημάδια ετούτες οι πληγωμένες πέτρες , οι γκρεμισμένοι και φθαρμένοι τείχοι,οι ξεθωριασμένοι σοφάδες . Σπίτια ανοίκεια πλέον, συστατικά τέτοια αλλά που μαρτυρούν περασμένες ζωές , μιλούν για ανείπωτες ιστορίες : για σώματα που έζησαν κι ανδρώθηκαν μέσα στα ντουβάρια, για γενναίες ψυχές που δοξάστηκαν, για μαχαίρια που κράτησαν άνθρωποι και δίκασαν τις χαμένες τιμές σε αδικαίωτα πάθη, για δειλές υπάρξεις που κρύβονταν στους τείχους των φόβων τους ενώ η μιλιά τους από ντροπή δεν ήχησε έξω απ'αυτά, αφού την δύναμή τους δε μέτρησαν ποτέ και με τον κόσμο δεν τα βρήκαν, για ανθρώπους αγνούς με τη σιωπή τους συντροφιά έκαναν προσευχές δίνοντας άφεση στις αμαρτίες του κόσμου , για παιδιά που έβρισκαν παρηγοριά, για κουρασμένα κορμιά που ξαπόσταιναν στον δροσερό ίσκιο του σπιτιού που είχαν τα ίδια φτιάξει, παραδίνοντας στο τέλος του βίου γενναιόδωρα το σώμα και το πνεύμα τους εντός του. Μέσα σ’ αυτά ο χώρος λίγος , οι ψυχές πολλές. Αγάπες και Μίση βολεύονταν μαζί .΄Υλη και πνεύμα αρμονικά γεννούσαν συναισθήματα και αισθήματα. Τα γέλια και τα γλέντια αντηχούσαν στις πίκρες και τα κλάματα , δοκιμάζοντας τις αντοχές των υλικών και των σωμάτων, συναγωνιζόμενα της ψυχής τις αντοχές των ανθρώπων που τα κατοικούσαν.
Με μια ανοικτή πόρτα μοιάζει τώρα ετούτο το ρημάδι, σαν κάποτε κάποιος να ήρθε, έφαγε, ήπιε, κοιμήθηκε και μετά έφυγε, για αλλού… είναι η ίδια πόρτα όταν Φάρος στεκόταν για τους ταπεινούς κατοίκους του, η αφετηρία και ο προορισμός, ξεπροβόδισμα στα φανταστικά ταξίδια και κατευόδιο για....
Ερείπια που δεν τα χρειάζονται πια, λες και δεν ανήκαν σε κανέναν, να μην θέλει πια κανείς να επενδύσει σε αυτά καινούργια όνειρα …τώρα πια ο χρόνος μετρά αλλιώς τα γεγονότα … ξοφλημένες πέτρες στέκονται τώρα προδομένες απ’ τον Χρόνο που σαν τεχνίτης και μάστορας καλός, ξέρει να σμιλεύει άριστα τη φθορά, καλύτερα απ’ τον Χτίστη.