O Παρλαπίπης

Η Χωματερή έρχεται δίπλα μας. Τι άλλο θέλουμε; Δεν φανταζόμουν ποτέ πως αυτά τα πλατιά πεζοδρόμια, οι ονειρικοί πεζόδρομοι, οι πέργκολες  τύπου «Πύλη Βρανδεμβούργου» και τα ανθισμένα δέντρα να προϊδεάζουν την επερχόμενη Πολιτική Άνοιξη, θα μας οδηγούσαν έξω από την Πύλη μιας χωματερής! Μόλις βγαίνουμε από τους θαλάμους αερίων που μας διοχετεύουν μυστικά, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέσα, χειμώνες ολόκληρους τώρα τα πυρηνελαιουργεία της περιοχής αγγελιοφόρος φέρνει κι άλλο μήνυμα.  Δεν μας αρκεί το ασφυκτικό περιβάλλον της πόλης του Ναυπλίου, που μοιάζει με γκέτο από ανθρώπους - κατοίκους που βρίσκονται μόνιμα υπό διωγμό, ούτε ο κανιβαλικός τρόπος ζωής της. Θέλουμε κάτι ακόμα  πιο δυνατό να μας ντοπάρει και τα σκουπίδια είναι πολύ δυνατό χάπι. Φανταστείτε ένα σενάριο θρίλερ για τον τόπο μας: να γίνεται και καύση σκουπιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες!  <<<< >> Τα σκουπίδια έρχονται δίπλα μας. Οι πολιτικές οικογένειες ακολουθούν μονοπάτια που είναι από καιρό σβη

«Ποτέ παιδί μου από την βρύση»   «Τουλάχιστον εμείς πίνουμε πάντα εμφιαλωμένο» ξαλαφρώνουμε έχοντας έτοιμο το μηχανισμό άμυνας για το (μη)πόσιμο νερό. Νερό από «νερό» έχει διαφορά και εμείς επιλέγουμε πάντα το ασφαλές και ελεγμένο νερό του εμπορίου (για να κοιμόμαστε ήσυχοι). Μάλιστα, πολλές φορές, δεν επιλέγουμε  τόσο τη μάρκα (αφού όλες πάνω κάτω είναι ίδια) αλλά την τιμή της εξάδας. Αποφεύγουμε πάντα να μαγειρεύουμε με  το επικίνδυνο νερό του δικτύου της πόλης ή του χωριού μας και «ποτέ από την βρύση», μέχρι να λυσσάξουμε! Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που λούζονται , ή ποτίζουν τις γλάστρες τους με εμφιαλωμένο νερό. Σίγουρα  κάτι ξέρουν περισσότερο και δεν το λένε. Ξεχάσαμε την εικόνα με το ποτήρι κάτω από τη βρύση του νεροχύτη και απαρνηθήκαμε  το τρεχούμενο χάριν της ασφάλειας του πλαστικού μπουκαλιού, αφού πάνω του αναγράφεται πλήρως η ανάλυση  και οι ποιοτικές προδιαγραφές του!  Ένα άλλο  νερό όμως επιλέγεται  ακούσια κι ενώ δεν το πίνουμε αυτό μας καταπίνει . Καμουφλαρισμέν

K έντρα Δια Βίου Μάθησης Άργους – Μια πονεμένη ιστορία (Δήμος εναντίον ΚΔΒΜ) Της Κατερίνας Γραμματικού Υπεύθυνη εκπαίδευσης του Κέντρου Δια Βίου Μάθησης Δήμου Άργους –Μυκηνών Από τότε που η Δια Βίου Μάθηση «ήρθε» στην Αργολίδα και στην πόλη του Άργους, ως οργανωμένη δομή το 2005 (επί δημάρχου Πλατή), πολλά έχουν αλλάξει. Παρότι όλα έδειχναν μια θετική προοπτική εξέλιξης, σε ποιοτικές προδιαγραφές βασισμένη, στον τομέα της εκπαίδευσης ενηλίκων, κάποιοι ανέκοψαν αυτήν την πορεία. Μέσα από το πρίσμα στρεβλών πολιτικών και κοντόφθαλμων εκτιμήσεων, σε πανελλαδικό επίπεδο, κάθε κίνηση για εκμετάλλευση ενός κοινού αγαθού που προσφέρεται δωρεάν στον πολίτη, όπως της παροχής ποιοτικής γνώσης οπισθοδρόμησε. Αυτό που συμβαίνει όμως σήμερα στο δήμο Άργους-Μυκηνών είναι ακόμη χειρότερο. Όταν σε πολλούς άλλους δήμους της Ελλάδας τα πρώην ΚΕΕ (κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων) «ξανάνοιξαν» ως Κέντρα Δια Βίου Μάθησης των δήμων πλέον, με λαμπρές προοπτικές και καλή συνεργασία σε πολλούς από α