O Παρλαπίπης

εξαιτίας της εργαστηριακής μαγειρικής που μου ξύπνησε μνήμες επιμνημόσυνης μαγειρικής μα καθόλου haute cousine σε αντιπαράθεση  με τη Νέα Μαγειρική και Μοριακή γαστρονομία αντιπαραθέτω τη Μνημοσύνη της παιδικής μου ηλικίας, της πιο αξιόλογης περιόδου (μαγειρικής) μνήμης καθώς, δίχως να έχουμε στο σπίτι μας "φορμάικα" ( που ήταν το όνειρο της μητέρας μου), χα,χα γίνονταν θαύματα! Συγκρίνοντας τις πατάτες τηγανιτές με το άρωμα του γιασεμιού έξω απο το παράθυρο, την αρπερόριζα που χύνονταν έξω απο την γλάστρα και τα βερύκοκα στο καφάσι που μόλις είχαν καταφτάσει απο το άλλο χωριό παραθέτω (από βιβλίο που διάβασα πρόσφατα) μερικά δημιουργικά πιάτα επωνύμων μαγείρων που τις θεωρώ το λιγότερο  επιδειξιομανία  .... καπνιστός αέρας με λάδι και αλάτι,;;; παγωμένο νερό από μούρα με καπνό και χαβιάρι από μούρα και χαρτί λουλουδιών , μπαλόνι από γκοργκοντζόλα, ;;;;  μούμια μπαρμπουνιού , ;;;; ραβιόλια με "μιμητικά" φιστίκια (mimetic nauts) ;;; παγωμένος αέρ